اثر مانیپولاسیون مفصل ساکروایلیاک بر احساس درد فشاری و رفلکس هافمن

Abstract

زمینه و هدف: مانیپولاسیون اغلب در درمان بیماران مبتلا به درد گردن، کمر، لگن و اختلالات ستون فقرات به کار برده می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر مانیپولاسیون مفصل ساکروایلیاک بر دو پارامتر الکتروفیزیولوژیک آستانه تحمل درد فشاری و دامنه رفلکس هافمن عصب تیبیا بود. روش تحقیق: در این مطالعه ی مداخله‌ای نیمه‌تجربی که در سال 89-1388 در دانشکده ی توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد، 20دانشجوی دختر سالم، داوطلبانه شرکت داشتند. دامنه ی رفلکس هافمن عصب تیبیا از عضله ی گاستروکنمیوس و آستانه ی تحمل درد فشاری از برجستگی استخوانی خار خاصره‌ای خلفی-فوقانی همان سمت، قبل و بعد از انجام تکنیک مانیپولاسیون مفصل ساکروایلیاک اندازه‌گیری می‌شد. مقادیر دامنه ی رفلکس هافمن تا 20 و آستانه ی تحمل درد تا 15 دقیقه بعد از تکنیک ثبت می‌شد. آنالیز داده‌ها با نرم‌افزار SPSS (ویرایش 18) و با آزمون اندازه‌گیری مکرّر و آزمون متعاقب بونفرونی صورت گرفت. یافته‌ها: موج رفلکس هافمن عصب تیبیا تا 20 ثانیه بعد از تکنیک (16/0±16/0) نسبت به قبل از انجام تکنیک (15/0±35/0) کاهش معنی‌داری را نشان داد (005/0=P). مقادیر آستانه ی تحمل درد در زمان‌های بعد از انجام تکنیک نسبت به قبل از آن کاهش یافت؛ اگرچه بر اساس آزمون اندازه‌گیری مکرر، این تغییرات از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: مانیپولاسیون مفصل ساکروایلیاک سبب تضعیف گذرای تحریک‌پذیری نورون‌های حرکتی می‌شود. بکارگیری این تکنیک احتمالاً نمی‌تواند در آستانه تحمل درد فشاری، تغییری ایجاد کند. مانیپولاسیون می‌تواند در کاهش تون عضلانی مؤثر باشد.