تأثیر تمرین تداومی هوازی بر شاخص‌های جدید و سنتی پیشگویی‌کننده بیماری قلبی-عروقی در مردان جوان

Abstract

زمینه و هدف: مطالعات نشان می‌دهند، شاخص‌های جدید بیماری‌های قلبی-عروقی نسبت به شاخص‌های سنتی، در پیشگویی این بیماری‌ها حساسیت بیشتری دارند. هدف از تحقیق حاضر، مطالعه اثر یک دوره تمرین تداومی هوازی بر شاخص‌های جدید و سنتی پیشگویی‌کننده بیماری‌های قلبی-عروقی بود. روش تحقیق: تحقیق حاضر از نوع نیمه‌تجربی است که در آن 24 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (12=n) و تجربی (12=n) قرار گرفتند. برنامه تمرینی دویدن روی تریدمیل به مدت 8 هفته، هفته‌ای 3 جلسه با شدت 65 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب و مدت 16 تا 30 دقیقه اجرا شد. از آزمودنی‌ها در شرایط 12 ساعت ناشتایی در دو مرحله، قبل از شروع تمرین و پس از 8 هفته تمرین، خونگیری به عمل آمد. مقادیر مولکول چسبان ((ICAM، پروتئین واکنش‌گرC (CRP)، تری‌گلیسرید (TG)، اینترلوکین 6 (IL-6)، LDL-C، HDL-C و کلسترول تام ((CHOL سرم اندازه‌گیری شدند. داده‏ها با استفاده از آزمون‌های t‌ وابسته و مستقل در سطح معنی‏داری آماری 05/0≥α تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین BMI و سن، در هر دو گروه همسان بودند. پس از اجرای برنامه تمرینی، مقادیرICAM-1، CRP، TG و IL6 گروه تمرینی تغییر معنی‌داری نداشت ولی مقادیر LDL-C (006/0P= )، CHOL (009/0P=) و HDL-C (02/0P=) با کاهش معنی‌داری همراه بود. نتیجه‌گیری: به نظر می‏رسد، بهترین شاخص پیشگویی‌کننده بیماری‏های قلبی-عروقی پس از انجام تمرین تداومی هوازی، شاخص‏های قدیمی یعنی کلسترول تام، LDL-C و HDL-C می‏باشد.