اثرات آمیگدالین بر ساختار بافتی کبد موش کوچک آزمایشگاهی

Abstract

زمینه و هدف: گزارشات ضد و نقیضی از سمیّت کبدی آمیگدالین به عنوان یک داروی ضدّ سرطان وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات هیستولوژیک آمیگدالین بر کبد موش سوری بود. روش تحقیق: 32 سر موش سفید آزمایشگاهی نر بالغ به 4 گروه کنترل، آمیگدالین mg/kg,ip10، 25 و 50 تقسیم شدند. به موش‌های گروه تجربی، به مدت 30 روز آمیگدالین با غلظت‌های مورد نظر و به موش‌های گروه کنترل سالین نرمال تزریق گردید. سه روز بعد از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش شدند و کبد آنها وزن شد و لام‌های میکروسکوپی از کبد تهیه شد. تعداد سلول‌های کوپفر، نکروزه و چند هسته‌ای کبدی آنان شمارش گردید. داده‌های حاصله با استفاده از آزمونKruskal-Wallis و نرم‌افزار SPSS (ویرایش 16) آنالیز آماری شدند. یافته‌ها: یافته‌ها اختلاف آماری معنی‌داری را در هیچ یک از گروه‌های مورد مطالعه از نظر میانگین وزن کبد و تعداد سلول‌های نکروزه کبد نشان نداد. تعداد سلول‌‌های کوپفر در گروه آمیگدالین 25 و 50 نسبت به گروه آمیگدالین 10 و کنترل افزایش معنی‌داری را نشان داد (001/0(P=؛ همچنین میانگین تعداد سلول‌های چند هسته‌ای کبد در گروه آمیگدالین50 در مقایسه با گروه کنترل اختلاف آماری معنی‌داری را نشان داد (04/0(P=. نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تزریق آمیگدالین به صورت وابسته به دوز می‌تواند به افزایش تعداد سلول‌های چند هسته‌ای کبدی و سلول‌های کوپفر در کبد موش منجر شود.