اثرات توانبخشی قلبی بر تحمل فیزیکی بیماران پس از جراحی بای‌پس عروق کرونر

Abstract

زمینه و هدف: بیماری عروق کرونر قلب از مهمترین علل مرگ و میر در بیشتر کشورها و از جمله ایران می‏باشد که منجر به ناتوانی قابل توجه، کاهش کیفیت زندگی و مرگ می‏گردد. طبق مطالعات انجام شده، توانبخشی قلبی سبب کاهش قابل توجه در میزان مرگ و میر می‏شود و نقش مهمّی در امر پیشگیری ثانویه دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات توانبخشی قلبی، بر تحمل جسمی بیماران به دنبال جراحی بای پس عروق کرونر (CABG) انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی قبل و بعد انجام شد، برنامه‏های توانبخشی قلبی به مدت دو ماه بر روی 50 بیمار، 6-8 هفته بعد از عمل جراحی CABG انجام شد. متغیر حداکثر ضربان قلب کسب‏شده و شاخص معادل متابولیسمی (METs) که بیانگر ظرفیت عملکردی بیمار است، قبل و بعد از انجام بازتوانی قلبی مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از نرم‏افزار SPSS (ویرایش 13) و آزمون‏های آماری مناسب، در سطح معنی‏داری 05/0>P مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: از 50 بیمار مورد بررسی، 72% بیماران مذکر و 28% مؤنث بودند. در 60% بیماران، ضربان قلبی حداکثر کسب شده بعد از توان‏بخشی قلبی افزایش یافته بود و در 88% بیماران شاخص METs افزایش نشان داد؛ همچنین، تمایل به ورزش در 28% بیماران افزایش داشت.

نتیجه‌گیری: توانبخشی قلبی اثرات مهمّی بر روی ظرفیت‏‎های عملکردی بیماران پس از جراحی بای‏پس عروق کرونر دارد.