ارزیابی غلظت سرمی غیرطبیعی دیگوکسین

Abstract

چکیده بیش از ۲۰۰ سال است که گلیکوزیدهای قلبی از جمله دیگوکسین در درمان نارسایی قلبی بکار می روند. درمان دراز مدت با دیگوکسین مستلزم توجه زیاد به فارماکوکینیتیک این دارو است. بعلت سمیت فوق العاده شدید دیگوکسین و نزدیک بودن سطح درمانی به سطح سمی این داروها باید توجه داشت که غلظت این داروها از حد درمانی تجاوز نکند. هدف از این مطالعه تعیین درصد بیماران مصرف کننده دیگوکسین با غلظت سرمی نمیرطبیعی است. مطالعه به روش مقطعی و بر روی ۹6۰ نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش پزشکی هسته ای بیمارستان حشمت که جهت اندازه گیری غلظت سرمی دیگوکسین طی سالهای ۱۳۷۴ الی ۱۳۷۸ مراجعه کرده بودند، انجام شده است. در جمع آوری اطلاعات از دفاتر ثبت مشخصات بیماران مصرف کننده دیگوکسین استفاده شده است. اندازه‌گیری غلظت سرمی دیگوکسین به روش رادیو ایمونواسی انجام شده است. آزمون آماری بکار رفته کای - دو و مقدار احتمال برای معنی دار بودن کمتر از ۵‌% در نظر گرفته شده است. از ۹6۰ بیمار مراجعه کننده، 668 نفر (%‌5‌/69‌) دارای غلظت سرمی غیر‌طبیعی یعنی خارج از محدوده درمانی بودند که 466 نفر (%5/48) دارای غلظت سرمی زیر ۱‌/‌۱ نانوگرم در میلی لیتر و ۲۰۲ نفر (%۲۱) دارای غلظت سرمی بالای ۲ نانوگرم در میلی لیتر بودند. از ۵۳۳ زن، ۳۴6 نفر (%8/68) و از ۴۵۷ مرد، ۳۲۲ نفر (%4/70) دارای غلظت سرمی غیر طبیعی بودند. بیشترین سن مراجعه ۷۰-61 سالگی بوده که %69 آنها دارای غلظت سرمی غیر‌طبیعی بودند. در بررسی انجام شده تفاوت معنی‌داری از نظر سن و جنس با غلظت سرمی غیرطبیعی دیگوکسین وجود نداشت. مقایسه پژوهش حاضر با نتیجه گزارشهای ارائه شده قبلی مشخص می کند که تعداد بیماران با غلظت سرمی غیرطبیعی دیگوکسین در بین بیماران مورد مطالعه ما بسیار زیاد است.