تغییرات الکترومیوگرافی عضلات شکم در دو نوع حرکت دراز و نشست در یک دقیقه

Abstract

چکیده عضلات نقش بسیار مهمی را در زندگی روزمره و فعالیتهای بدنی بعهده دارند که با شناخت بهتر از این عضلات میتوان به داشتن فیزیک مناسب و موفقیت در فعالیتهای ورزشی همت گماشت. هدف از این مطالعه مقایسه دو نوع حرکت کششی دراز و نشست متداول و پیشنهادی بر روی عضلات شکمی بود. از میان ۴۰۰ دانش آموز در سنین ۱6 تا ۱۷ سال تعداد ۱۵ دانش‌آموز سالم و غیر ورزشکار و فاقد هرگونه سابقه بیماری انتخاب شدند. بدین منظور از دستگاه فیزیوگراف چهار کاناله MKIII , Biosystem با الکترودهای سطحی بر روی شکم استفاده شد و نتایج الکتروفیزیولوژیک زیر بدست آمد: ‌میانگین تعداد پتانسیل واحد حرکتی (MUP) در یک دقیقه در عضله راست شکمی در روش متداول 26/3 ۲۹± 72/13 و در حرکت پیشنهادی ۲۴ ±۱3‌/۱4 بود و میانگین تعداد پتانسیل واحد حرکتی (MUP) در عضله مایل خارجی در روش متداول 2/38 ± 23/‌13 و در حرکت پیشنهادی 74/2 ± 26‌/‌13 بود که اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (‌05/0>P). میانگین دامنه اسپایک در یک دقیقه در عضله راست شکمی در روش متداول 4۷/‌2۷ ± 73/136 میکروولت و در حرکت پیشنهادی 73/ 2۳ ± 2‌/‌171 میکروولت بود که اختلاف معنی‌داری مشاهده شده (‌05/0‌>P). میانگین دامنه اسپایک در عضله مایل خارجی در روش متداول 46/‌۲۳±8/153 میکروولت و در حرکت پیشنهادی ۲۴ ±3/‌۱۴۸میکروولت بود که اختلاف معنی‌داری مشاهده شد (‌01/‌0‌>P). نتایج بدست نشان می‌دهد که در حرکت پیشنهادی عوامل انقباضی شامل MUP و دامنه اسپایک در عضله راست شکمی نقش مؤثرتری نسبت به حرکت متداول دارد. مدت زمان اسپایک در دو نوع حرکت اختلاف معنی‌داری را نشان نمی‌داد.