نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاجودانی, آساfa_IR
dc.contributor.authorصدوقی, مهر‌انگیزfa_IR
dc.contributor.authorصدرایی, سید همایونfa_IR
dc.contributor.authorکاکا, غلامرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:38:56Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:38:59Z
dc.date.available1399-08-23T00:38:56Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:38:59Z
dc.date.issued2016-01-01en_US
dc.date.issued1394-10-11fa_IR
dc.identifier.citationاجودانی, آسا, صدوقی, مهر‌انگیز, صدرایی, سید همایون, کاکا, غلامرضا. (1394). بررسی ترمیم نقص جزیی استخوان ران توسط سلول‌های استرومایی مغز استخوان و غشای ژلاتین- کیتوسان در موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 24(96), 68-78.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-1103-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557509
dc.description.abstractمقدمه: سلول‌های استرومایی مغز استخوان (BMSCs) سلول‌های بنیادی چند‌توانی هستند که توان تمایز به سلول‌های اوستئوژنی را دارند. امروزه از داربست‌های زیست تخریب‌پذیر به عنوان روش درمانی جدید برای جایگزینی و بستر بافت از دست رفته استفاده می‌شود. هدف: بررسی ترمیم نقص جزیی استخوان ران توسط سلول‌های استرومایی مغز استخوان همراه با غشاء ژلاتین- کیتوسان در موش صحرایی. مواد و روش‌ها: در این بررسی تجربی 60 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد آلبینو ویستار در پنج گروه مساوی به طور تصادفی قرار داشتند: 1- گروه شاهد که بعد از ایجاد نقص استخوانی هیچگونه درمانی دریافت نکردند. 2- گروه شم (Sham) که در آنها پس از ایجاد نقص، محیط کشت در محل آسیب تزریق شد. 3- گروه غشاء که در آنها از ترکیب ژلاتین – کیتوسان در محل آسیب استخوانی استفاده شد. 4- گروه سلول که پیوند سلول های BMSC در محل آسیب شدند. 5- گروه سلول- غشاء که در آنها پیوند سلول بر غشاء ژلاتین – کیتوسان در محل نقص استخوان انجام شد. چهار هفته پس از ایجاد نقص استخوان ران موش‌ها، ارزیابی رادیولوژی و بیومکانیک بر روی آنها انجام و گروه‌های گوناگون سنجیده شد. نتایج: ارزیابی رادیوگرافی استخوان‌های ران موش‌ها نشان داد میزان رادیو اوپاسیته در گروه شاهد نسبت به گروه شم تفاوت معنی‌داری ندارد ولی در گروه‌های سلول و غشاء نسبت به گروه شاهد افزایش غیر معنی دارداشت. از سوی دیگر، میزان رادیواوپاسیته در گروه سلول- غشاء نسبت به گروه شاهد کاهش غیرمعنی‌دار نشان داد. نتایج آزمون بیومکانیک اسخوان‌ها نشان داد میانگین مقاومت استخوان در گروه سلول نسبت به گروه شاهد افزایش معنی‌دار، در گروه غشاء نسبت به شاهد افزایش غیر معنی‌دار و در گروه سلول- غشاء نسبت به گروه شاهد کاهش غیرمعنی‌دار دارد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد پیوند غشاء ژلاتین- کیتوسان می‌تواند مختصری به ترمیم نقص استخوانی کمک کند. گرچه بکارگیری سلول استرومایی مغز استخوان به همراه غشاء کمک چندانی به ترمیم نقص جزیی استخوان ننموده و پیوند سلول به‌تنهایی نتیجه بهتری داشته است.fa_IR
dc.format.extent11396
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectاستخوانfa_IR
dc.subjectپیوند سلولfa_IR
dc.subjectژلاتینfa_IR
dc.subjectمزانشیمی استرومایی سلول‌هاfa_IR
dc.subjectموش‌های صحراییfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleبررسی ترمیم نقص جزیی استخوان ران توسط سلول‌های استرومایی مغز استخوان و غشای ژلاتین- کیتوسان در موش صحراییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی بقیه‌الله (عج)fa_IR
dc.citation.volume24
dc.citation.issue96
dc.citation.spage68
dc.citation.epage78


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد