بررسی اختلال شنوائی در سالمندان مناطق روستائی شهرستان رشت

Abstract

چکیده مقدمه: سالمندی روندی فیزیولوژی است و در آینده روند سالمندی جمعیت ایران با شتاب بیشتری ادامه پیدا خواهد کرد. کاهش شنوایی شایع‌ترین تظاهر اتولارینگولوژی در سالمندان است و در عین داشتن هزینه‌های مستقیم و غیر‌مستقیم برای افراد و سیستم‌های بهداشتی، در موارد بسیاری از نظر دور می‌ماند. هدف: بررسی اختلال شنوایی در سالمندان مناطق روستائی شهرستان رشت با توجه به اهمیت مساله بهداشت و طب سالمندی مواد و روش‌ها: در این بررسی مقطعی توصیفی در سال 1392، نخست به‌طور تصادفی 35 روستای شهرستان رشت انتخاب و سالمندان آنها نیز به‌صورت تصادفی شناسایی و دعوت شدند. پس از دریافت رضایت‌نامه کتبی، سالمندان توسط پزشکان عمومی و متخصص گوش و حلق و بینی و همچنین یک رادیولوژیست بررسی شده و داده ثبت و تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج: از412 سالمند (8/52% مرد و 2/47 زن %)، در 324 نفر آزمون شنوایی‌سنجی انجام شد که کاهش شنوائی حسی-عصبی در 290 مورد (5/89%) کاهش شنوائی هدایتی در 13 فرد (01/4%)، نوع مختلط در یک مورد(3/0%)،و شنوایی طبیعی در 20 مورد (17/6%) تشخیص داده شد. 263 نفر (68/90%) کاهش شنوایی خفیف و متوسط و 27 نفر(31/9%) کاهش شنوائی شدید و بیشتر داشتند. الگوی کاهش شنوائی در فرکانس‌های بالا در 247 مورد (23/76%)، الگوی خطی در 53 نفر(35/16%) و در فرکانس‌های پایین در 4 مورد (23/1%) بدست آمد. نتیجه‌گیری: در جامعه سالمندان مناطق روستائی شهرستان رشت، فراوانی اختلالات شنوائی کمابیش شایع و چشمگیر است.