سنجش کارآیی روش کشت نوترینت آگار پلیت و روش رسوبی فرمالین-اتر در تشخیص آزمایشگاهی تریکوسترونژیلیازیس انسانی

Abstract

مقدمه: تریکوسترونژیلیازیس trichostrongyliasis)) بیماری مشترک انسان و دام بوده و نماتود تریکوسترونژیلوس(Trichostrongylus) که عمدتا انگل نشخوارکنندگان اهلی و وحشی است آن را ایجاد می­کند. عفونت­های خفیف در آزمایشگاه ممکن است نادیده گرفته شوند. تا کنون روش کشت نوترینت آگار پلیت که روش تشخیصی مناسبی در عفونت استرونژیلوئیدیازیس (strongyloidiasis) است، برای تشخیص تریکوسترونژیلیازیس ارزیابی نشده است.

هدف: ارزیابی کارایی روش کشت نوترینت آگار پلیت در تشخیص تریکوسترونژیلیازیس انسانی در مقایسه با روش رسوبی فرمالین-اتر.

مواد و روش­ها: در سال های 93-1392، روی هم 970 نمونه مدفوع تازه انسانی از استان­های مازندران، گیلان، خوزستان و مراجعان به آزمایشگاه کرم‌شناسی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران گردآوری شد و به روش کشت در محیط نوترینت آگارپلیت و روش رسوبی فرمالین-اتر مطالعه شد.

نتایج: با در نظر گرفتن روش­های انگل‌شناسی به عنوان استاندارد طلایی، کشت آگار 45 مورد مثبت واقعی را شناسایی کرد. حساسیت روش کشت نوترینت آگارپلیت و روش رسوبی فرمالین-اتر به ترتیب 23/88 %و 75/62 % و ویژگی آنها به ترتیب 12/98 %و 100 %تعیین شد.

نتیجه­گیری: روش کشت نوترینت آگار پلیت می­تواند برای جداسازی لارو تریکوسترونژیلوس و تشخیص آلودگی بکار رود. حساسیت این روش از روش فرمالین-‌اتر بیشتر اما ویژگی آن کمتر است.