شیوع چاقی و اضافه وزن در نوجوانان استان مازندران

Abstract

مقدمه: شیوع چاقی و اضافه وزن در کودکان و روند بالارونده آن در دهه­های اخیر، نگران کننده است. ایران جزو یکی از هفت کشور با بالاترین شیوع چاقی در دوران کودکی است.

هدف: تعیین شیوع چاقی/اضافه وزن، تغییر آن و عوامل مرتبط در دوره های مختلف تحصیلی دانش آموزان مدارس استان مازندران.

مواد و روش­ها: در یک مطالعه توصیفی، داده­های پرونده بهداشتی 1230 دانش آموز در سه مقطع تحصیلی(اول ابتدایی،راهنمایی ودبیرستان) در سال­های 93-84 بررسی شد. روش نمونه‌گیری مدارس خوشه­ایی و روش انتخاب دانش اموزان تصادفی ساده بود. نمایه توده بدن محاسبه شد. Z- Scores BMI به سه طبقه؛ طبیعی (12-)، اضافه وزن (21) و چاق (≥2 ) تقسیم شد .شیوع چاقی، اضافه وزن در طی دوره­ها بررسی و مقایسه شد.

نتایج: در 7 سالگی، 1/3% دانش­آموزان چاق بودند که این میزان در 12 سالگی به 4% افزایش و در 15 سالگی به 9/2% کاهش یافت. میزان اضافه وزن در 7 و 12 و 15 سالگی به­ترتیب 3/8%، 1/10% و 10% بود. در 15 سالگی، میزان چاقی(9/1%در برابر 1/1%) و اضافه وزن (0/7% در مقابل 0/3%) در دختران کم و بیش دو برابر پسران بود. بینZ-score BMI بالا میزان تحصیلات و شغل پدرو مادر، نوع مدرسه و محل زندگی دانش آموزان رابطه معنی­دار وجود نداشت.

نتیجه­گیری: شیوع چاقی در استان مازندران نسبت به شیوع کشوری پایین­تر بود اما شیوع اضافه وزن در تمام دوره­های سنی شایع و در حد شیوع کشوری بود بایسته است برنامه­های مداخله­ای برای پیشگیری از اضافه وزن از سطوح تحصیلی پایین­تر طراحی و اجرا شود.