تأثیر استرس بر ایمونوگلبولین A در بزاق دهان

Abstract

چکیده مقدمه:ایمونوگلوبولین A موجود در بزاق دهان را می‌توان یک عامل تعیین کننده استرس دانست. بررسی‌های اخیر نشان داده است که استرس مزمن قادر است عملکرد دستگاه ایمنی را کاهش دهد. چون پرستاری شغلی پر استرس است، می تواند موجب کاهش کیفی مراقبت شده وبه سلامت فردی پرستار نیز لطمه بزند. هدف: بررسی میزان استرس در پرستاران و کارکنان اداری در بیمارستان وارتباط آن با IgA. مواد وروش‌ها: 90 نفر از پرستاران وکارکنان قسمت های مختلف بیمارستان الیگودرز به روش سرشماری در این مطالعه شرکت کردند. ابتدا با پرکردن پرسشنامه میزان استرس آنان سنجیده شد، سپس بزاق آنها در ظرف‌های مخصوص جمع آوری و با روش الیزا مقدار IgA آن سنجیده شد. نتایج: 71 نفر(79%) از شرکت‌کنندگان درپژوهش زن، بودند. میانگین سنی آنها 40/33 سال و میانگین سابقه کاری‌شان 4/9 سال بود، 52 نفر (8/58%) متأهل بودند. کمترین میزان استرس مربوط به پرستاران بخش داخلی و بیشترین آن در پرستاران دفتر پرستاری، جراحی مردان و اورژانس بود. کمترین میزان IgA بزاق در پرستاران بخش اورژانس (12 میکرو گرم در دقیقه)، و بیشترین آن در پرستاران بخش اطفال (98 میکرو گرم در دقیقه) بود. بین استرس و IgA رابطه معکوس وجود داشت. همچنین بین استرس با سابقه کار (P=0/002)، محل کار(P=0/001)، سن (P=0/005)، نوع بخش(P=0/001) و کارکنان اداری و پرستاری(P=0/001) ارتباط معنی دار بدست آمد. نتیجه‌گیری: چون پرستاران در بخش های گوناگون با میزان استرس متفاوت به‌کار مشغولند، با تعیین سطح آن از طرق مختلف از جمله اندازه گیریIgA می‌توان نسبت به رفع عامل استرس زا در هر محیط و بخش به طور جداگانه اقدام کرد.