بررسی بروز پروتئین HER-2/neu و ارتباط آن با درجه و مرحله مبتلایان به کارسینوم ترانزیشنال (TCC)مثانه غیرمتاستاتیک و بقاء بدون بیماری (DFS)

Abstract

چکیده مقدمه: بروز بالای پروتئین HER2 در انواعی ازتومورهای بدخیم نظیرکارسینوم ترانزیشنال (TCC) مثانه شناسایی شده‌است. دربعضی ازمطالعات بروز این پروتئین را در 10 تا 50% مبتلایان به تومورهای مهاجم به عضله مثانه گزارش کرده‌اند. در این مطالعه، ما ارتباط بین بروزHER2 و مشخصه‌های آسیب‌شناسی تومور و نیز اثر آن را بر بقاء عاری از بیماری(DFS) در بیماران دچار TCC مثانه غیرمتاستاتیک ارزیابی کرده‌ایم. هدف: ارزیابی فراوانی پروتئین HER2 و ارتباط آن با درجه(Grade) و مرحله(Stage) در بیماران مبتلا به کارسینوم ترانزیشنال مثانه‌و بقاء بدون‌بیماری‌درآنها. مواد و روش‌ها: در این مطالعه همگروهی گذشته‌نگر، نمونه‌های پارافینی 50 بیمار مبتلا به TCC مثانه غیرمتاستاتیک، ارجاع شده به بیمارستان امید از سال 1382 لغایت 1386 را به‌ صورت ایمونوهیستوشیمی از نظر بروز پروتئین HER2 ارزیابی کردیم. نمونه‌ها از نظر درجه نیز بازبینی شدند. بیماران مبتلا به تومورهای سطحی (Superficial)، TUR-BT و دوره درمانی کامل BCGتراپی داخل مثانه و موارد با تومورهای مهاجم به عضله،کمورادیو تراپی با رژیم حاوی سیس‌پلاتین دریافت کردند. نتایج: 27 مورد(57%)، تومور با درجه بالا و 23 مورد، تومور با درجه پایین بدست آمد. نمونه‌ها از نظر بروز HER2 این‌گونه رنگ‌آمیزی شدند: صفر (11مورد)، 1+(11مورد)، 2+(13مورد) و 3+(15مورد). از نظر مرحلهT، موارد Tis، T1،T2 و T3به‌ترتیب در 14، 19، 10 و 7 مورد تعیین شد. فراوانی تومورهای HER2 شدیداً مثبت(3+) در بین تومورهای مهاجم به عضله در قیاس با ضایعات سطحی، به‌طور معناداری بالاتر بود. (8/58% در مقابل 2/15%،001/0P<) همچنین به‌طور نسبی، بین بروز HER2 شدیداً مثبت با تومورهای درجه بالا ارتباط معنادار برقرار بود(5/43% در مقابل 5/19%،055/0P=). متوسط زمان پی‌گیری 14ماه (4 تا 52 ماه) بود که در طی آن17(34%) بیمار دچار عود بیماری شدند(17 مورد موضعی،3 مورد استخوان،2 مورد ریه). برای تمام بیماران بقای عاری از بیماری 3 ساله، 4/7٪±7/62٪ بود که برای تومورهای سطحی به طور معنادار نسبت به تومورهای مهاجم به عضله بهتر بود(1/78% در مقابل 5/19٪، 005/0P=). در بیماران با تومورهای شدیداً مثبت HER2، بقای عاری از بیماری به‌طور معناداری نسبت به سایر بیماران کوتاه‌تر بود(DFS 3 ساله 4/19% درمقابل80%، 001/0 P<). در تومورهای با درجه بالا و پایین اختلاف معنی‌داری در بقاء عاری از بیماری یافت نشد. (DFS 3ساله 9/53% در مقابل70%، 20/0 (P= نتیجه‌گیری: در این مطالعه بروز شدیداً بالای پروتئین HER2 (3+)، به‌طور معناداری، در تومورهای بامرحله پیشرفته‌تر(T) و نیز درجه بالاتری همراه بود. علاوه بر مرحله T، بروز بالای پروتئینHER2، نشانگر بقای عاری از بیماری کوتاه‌تری بود.