نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرهبر طارمسری, مرتضیfa_IR
dc.contributor.authorبادسار, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorزبده ایمن‌آبادی, رقیهfa_IR
dc.contributor.authorخواجه جهرمی, سیناfa_IR
dc.contributor.authorامیرمعافی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorیعقوبی, محمد مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:36:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:36:23Z
dc.date.available1399-08-23T00:36:23Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:36:23Z
dc.date.issued2012-10-01en_US
dc.date.issued1391-07-10fa_IR
dc.identifier.citationرهبر طارمسری, مرتضی, بادسار, علیرضا, زبده ایمن‌آبادی, رقیه, خواجه جهرمی, سینا, امیرمعافی, علیرضا, یعقوبی, محمد مهدی. (1391). خشونت فیزیکی در قربانیان همسرآزاری شهر رشت. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 21(83), 21-26.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-71-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557328
dc.description.abstractچکیده مقدمه: خشونت علیه زنان در خانواده متداول‌ترین شکل خشونت است که غالباً توسط نزدیک‌ترین افراد خانواده خصوصاً شوهر بوقوع می‌پیوندد که ویژگی‌های آن در جوامع مختلف متفاوت است. همچنین، این معضل یکی از مهم‌ترین و جدی‌ترین مسائل سلامت عمومی در هر جامعه‌ای است که به‌طور فزاینده روبه افزایش است. هدف: بررسی ویژگی‌های فردی و خانوادگی در قربانیان همسرآزاری در شهر رشت مواد و روش‌ها: در این پژوهش توصیفی- مقطعی تمام زنانی که بدلیل صدمه و خشونت فیزیکی بدست همسر خود، از ابتدای دی 86 تا پایان اسفند87 به سازمان پزشکی قانونی رشت مراجعه کرده‌بودند بررسی شد و متغیرهای پژوهش همچون سن زوج‌ها، میزان تحصیلات و شغل آن‌ها، علل بروز خشونت و الگوی آسیب در فرمی دموگرافی ثبت شد. سرانجام داده‌های حاصل با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS(ویرایش شانزدهم) تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میانگین سنی این زنان و همسرانشان به ترتیب 4/8±5/31 و 8/8±3/36 سال بود. بیشتر زنان دارای تحصیلات زیر دیپلم و خانه‌دار بودند ولی بیشتر همسرانشان دارای دیپلم دبیرستان و شغل کارگری بودند که البته درصد قابل توجهی از آن‌ها اعتیاد به مواد مخدر نیز نداشتند. 3/80% خانواده‌‌ها در مناطق شهری زندگی می‌کردند. بیشترین وقوع همسر آزاری در سال اول بعد از ازدواج رخ داده بود.اکی‌موز به عنوان شایع ترین علامت در زنان مراجعه کننده بود. نتیجه‌گیری: با توجه به تفاوت با نتایج تحقیقات مشابه و این نکته که آزار جسمی زنان کماکان وجود دارد نیاز به صرف هزینه و زمان برای پیشگیری توجیه می‌شودfa_IR
dc.format.extent193
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectخشونتfa_IR
dc.subjectزنانfa_IR
dc.subjectهمسرآزاریfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleخشونت فیزیکی در قربانیان همسرآزاری شهر رشتfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.citation.volume21
dc.citation.issue83
dc.citation.spage21
dc.citation.epage26


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد