بررسی میزان سرمی پادتن ویروس پاپیلومای انسانی پرخطر در مبتلایان سرطان سرویکس و نتایج پاپ اسمیرCIN I,II,III

Abstract

چکیده

مقدمه: ویروس پاپیلومای انسانی نوع 16 و 18 علت 70% سرطان‌های مهاجم سرویکس در سراسر دنیاست. کم و بیش در %70-50 زنان پس از عفونت اکتسابی HPV 16 و 18 پادتن تولید می‌شود. این پادتن‌ها دست‌کم به مدت 5-4 سال باقی می‌مانند.

هدف: تعیین سطوح پادتن HPV 16 و 18 در سرم بیماران دچار سرطان سرویکس و نتایج پاپ اسمیر CIN I,II,III و ارتباط آن با ناهنجاری سرویکس در خانم‌های فعال جنسی که پیشینه ناهنجاری سرویکس نداشته‌اند.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، 70 بیمار مراجعه‌کننده به درمانگاه فوق‌تخصصی انکولوژی زنان مرکز آموزشی درمانی الزهرا(س) رشت در سال‌های 85 تا 90 بر پایه نتیجه آزمایش پاپ‌اسمیر و آسیب‌شناسی به 3 دسته تقسیم شدند. گروه نخست افراد دچار سرطان، با بیوپسی سرویکس، گروه دوم افرادی که نمونه پاپ اسمیر آنان CIN I, II, III بود و در واقع آسیب پیش بدخیم داشتند و گروه سوم افرادی بودند که نتیجه پاپ اسمیر آنان از دید بدخیمی یا ضایعات پیش بدخیم، طبیعی گزارش شده‌بود. از همه افراد گروه‌های بالا، cc5 نمونه‌ی خون از دست گرفته شد و با کیت الایزای HPV-16 و HPV-18، برای اندازه‌گیری میزان آنتی‌بادی ضد‌‌ویروس پاپیلومای انسانی پر‌خطر، ارزیابی شد. داده‌های دموگرافی دربردارنده سن، تاهل، مصرف سیگار، سابقه فامیلی بدخیمی، سن منارک، وضعیت و سن یائسگی، تعداد فرزندان، روش‌های پیشگیری از بارداری، تعداد زایمان‌ها، سابقه عفونت‌های آمیزشی و سابقه مصرف قرص‌های ضدبارداری به مدت بیش از یک سال بیماران ثبت شد.

نتایج: بیماران که دربردارنده گروه دچار بدخیمی سرویکس و پاتولوژی پیش بدخیم بودند میانگین سنی 30/8±6/45 سال داشتند. میانگین سن در گروه سالم 23/10±51/37 بود. تفاوت میانگین میزان پادتن HPV18 بین سه گروه افراد سالم، دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنی‌دار بود (047/0=P). بین میانگین میزان پادتن HPV18 در دو گروه بیماران دچار سرطان سرویکس و با بیماران دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III تفاوت معنی‌دار آماری وجود نداشت اما تفاوت بین دو گروه افراد سالم و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنی‌دار بود(034/0=P). میانگین میزان پادتن HPV16 در بیماران دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III و بیماران دچار سرطان سرویکس از نظر آماری معنی‌دار بود (046/0=P). تفاوت بین دو گروه افراد سالم با بیماران دارای نتایج بیوپسی CIN I, II, III در حد مرزی قرار داشت(043/0=P). همچنین، بین میانگین میزان پادتن HPV16 در دو گروه بیماران دچار سرطان سرویکس و با بیماران دارای نتایج بیوپسیCIN I, II, III تفاوت معنی‌دار آماری معنی‌داری وجود نداشت (467/0=P).

نتیجه‌گیری: پادتن ضد HPV16 و کمتر HPV18 که بدنبال عفونت اکتسابی ایجاد شده‌اند باعث کاهش خطر سرطان و ناهنجاری‌های سرویکس می‌شوند.