بررسی عمق ناحیه معدنی زدایی شده دندانی بر روی تصاویر تفریقی دیجیتالی در شرایط Invitro

Abstract

چکیده مقدمه: پوسیدگی‌های دندانی، آسیب‌هایی با حدود نامشخص هستند که برای مشاهده آنها در رادیوگرافی‌های معمولی باید حدود 40 درصد فرآیند معدنی زدایی صورت گرفته باشد. رادیوگرافی‌های معمول عمق نفوذ پوسیدگی را کمتر از مقدار واقعی آن نشان می‌دهد. با روش رادیوگرافی تفریقی دیجیتالی تشخیص تقلیل مواد معدنی به میزان 5-1 درصد در واحد حجم امکان پذیر است. هدف: تعیین عمق ناحیه معدنی زدایی شده دندانی در تصاویر تفریقی دیجیتالی. مواد و روش‌ها: با استفاده از اسید(8/4PH=) بر سطح پروگزیمال 15 دندان پره مولر کشیده شده سالم انسان یک ناحیه معدنی زدایی شده مینائی ایجاد شد. از این نمونه‌ها رادیوگرافی‌های دیجیتالی مستقیم در شرایط استاندارد در یک دوره 42 روزه تهیه و تصاویر روزهای 7، 14، 21، 28، 35 و 42 با تصویر مرجع(قبل از ایجاد معدنی زدایی) تفریق شد. چون تمام تصاویر در روز چهل و دوم نشان دهنده معدنی زدایی پروگزیمال متوسط بودند، از تمام دندان‌ها در روز آخر برش میکروسکوپی تهیه شد و میانگین عمق ضایعات در نمای میکروسکوپی و تصاویر تفریقی برآورد شد و اختلاف آماری بین اعداد با آزمون تی محاسبه شد. نتایج: میانگین عمق ضایعات در روز چهل و دوم بر تصاویر تفریق شده (mm 18/0  43/0) کمتر از نمای میکروسکوپی(mm 18/0  45/0) بود اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه‌گیری: اندازه گیری عمق مرکزی ضایعه بر روی تصاویر تفریقی روش مناسبی برای نشان دادن پیشرفت معدنی‌زدایی است