نگاهی به سیمای لیکن پلان در گیلان بررسی ۱۱۰ بیمار

Abstract

خلاصه: دریک بررسی توصیفی ۵ ساله (‌۷۴-1370) از ۱۱۰ بیمار مبتلا به لیکن پلان دربخش پوست بیمارستان رازی رشت‌، بیماری در افراد مونث شایعتراز افراد مذکر ( 5/54٪ در مقابل 5‌/‌45%) بوده و ۴۵٪ از بیماران را افراد ۶۰-4۰ ساله تشکیل می‌دادند . وفور بیماری دردهه پنجم زندگی در مردان4‌/2 برابر زنان و دردهه ششم تقریبا نصف زنان بوده و از سوی دیگر بیماری در دهه اول زندگی ملاحظه نشد. نخستین تظاهر بیماری در ۷۸٪ از موارد از اندام‌ها بوده و ساق پا و مچ دستها و شکم شایعترین مواضع ابتلا و تمرکز ضایعات لیکن پلانی بودند (۹۱‌% و 4/86٪ و 7/53٪). اندام تحتانی در ۴۹٪ از موارد نخستین محل بروز عارضه بوده و مخاط دهان در 5/4٪ از موارد نخستین موضع در ۳٪ از موارد تنها محل تظاهر لیکن پلان بود. ابتلای تناسلی در 9/10‌٪ مردان و7‌/2‌٪ زنان ملاحظه گردید. پاپول و پلاک شایعترین تظاهر نشانه شناسی لیکن پلان در بیماران بوده ( 3/96‌٪ و ۶۹٪) و انواع بالینی پیگمانته و اکتینیک در این بررسی کمترین وفور را داشته‌اند (9/0٪ و9/0٪) . بیماری در تابستان بیشترین و دربهار کمترین میزان شیوع را داشته است . نتایج این بررسی ضمن نزدیکی با یافته‌های بسیاری از محققین تفاوتهایی نیز از نظر شیوع کم موارد صرفامخاطی و اکتینیک و.... نشان می‌دهد