اثر محافظتی اکسی‌توسین بر متغییرهای کمی و کیفی اسپرماتوژنز در بیضه موش صحرایی با ایسکمی- پرفیوژن مجدد

Abstract

چکیده مقدمه: اکسی‌توسین هورمونی نانو پپتید‌ی است که بر سطوح مختلف استرس سلولی تاثیر می‌گذارد. هدف: تعیین اثر اکسی‌توسین اگزوژن بر متغییرهای کمی و کیفی اسپرماتوژنز در بیضه موش صحرایی با ایسکمی- پرفیوژن دوباره در کوتاه‌مدت مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، موش‌های صحرایی بالغ نر نژاد آلبینو ویستار (28عدد) به‌طور تصادفی به 5گروه تقسیم شدند:1-گروه کنترل، 2-گروه ایسکمی -‌پرفیوژن مجدد(IR)، 3-گروه اکسی‌توسین (OT)،4- گروه اکسی‌توسین حین القای ایسکمی(OTD+IR). 5-اکسی‌توسین پس از القای ‌پرفیوژن مجدد(OTA+IR). ایسکمی با چرخش 720 درجه طناب اسپرماتیک در جهت عقربه‌های ساعت القا شد. پس از 2 ساعت با چرخش خلاف عقربه‌های ساعت، ‌پرفیوژن مجدد برقرار شد. اکسی‌توسین به میزان µ/Kg03/0 به‌صورت داخل صفاقی (IP) در گروه‌های زیر درما‌ن با دارو تزریق شد. یک ساعت پس از ‌پرفیوژن مجدد از بیضه چپ برای ارزیابی‌های: جانسون و هیستومورفومتری و رادیوایمونومتری برای مطالعه کمی و کیفی اسپرماتوژنز و سطوح هورمون‌های جنسی نمونه‌گیری شد. نتایج: القای ایسکمی در گروه IR به‌طور محسوس منجر به کاهش سلول‌های زایا، ادم و احتقان بافت همبند بیضه شد. ضخامت اپی‌تلیوم ژرمینال، نمره جانسون و تعداد سلول‌های اسپرماتوسیت پاکی تن به‌طور معنی‌دار کاهش (01/0p<) یافت در حالی که سطوح هورمون‌های جنسی در هیچ کدام از گروه‌ها تغییر معنی‌داری نکرد. اکسی‌توسین در هردوگروه OTD+IR و OTA+IR متغییرهای کمی و کیفی را به‌صورت معنی‌دار بهبود بخشید(05/0p<). نتیجه‌گیری: مطالعه ما نشان داد تجویز µ/Kg 03/0 اکسی‌توسین آثار محافظتی هم بر متغییرهای کمی و هم متغییرهای کیفی اسپرماتوژنز در بیضه زیر ‌ایسکمی یا پس از ایجاد ایسکمی دارد. این اثرات چه‌بسا با کاهش استرس سلولی بدون تاثیر بر محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- گنادی انجام می‌شود.