بررسی پرتوگیری شغلی مراکز پزشکی استان گیلان

Abstract

چکیده مقدمه: یکی از پیامدهای خطرناک پرتوگیری‌ها برای دزهای کم و بلند‌مدت چه بسا بروز بدخیمی باشد که ممکن است پس از پرتوگیری اولیه آشکار شود. با توجه به این‌که نزدیک 600 نفر در مراکز پزشکی استان گیلان به عنوان پرتوکار مشغول به کار هستند، ارزیابی پرتوگیری شغلی آنها موجب برآورد ریسک شغلی این افراد را فراهم می‌آورد که اهمیت زیادی بویژه در بهداشت شغلی آنها دارد. هدف: برآورد میانگین دز موثر سالانه پرتوکاران شاغل در مراکز پزشکی کار با پرتو در استان گیلان در مدت سه سال (1388 تا 1390) و سنجیدن آن با مقادیر جهانی مواد و روش‌ها: پرتوکاران شاغل در مراکز پزشکی کار با پرتوها در استان گیلان بر اساس نوع مراکز کاری خود به سه گروه NM، RT و DR تقسیم و دز موثر آنها طی 18 دوره دزیمتری دو ماهه در مدت سه سال اندازه‌گیری شد. در این پژوهش اندازه‌گیری از نتایج دزیمتری فیلم بج مراکز استخراج شد. در روش دزیمتری فیلم بج پرتوکاران طی هر دوره دزیمتری، در محیط‌کار، فیلم‌های ویژه‌ای را که داخل بج قرار دارد بر سینه نصب می‌کنند. امکان دزیمتری پرتوهای X و در محدوده انرژی keV 10 تا MeV 3 و برای پرتوهای β در محدوده keV 200 تا MeV 5/2 وجود دارد. در نهایت فیلم‌های پرتو دیده پس از طی فرآیند ظهور و ثبوت، دانسیتو‌متری شده تا میزان پرتوگیری مشخص شود سپس داده‌ها با نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: مقدار میانگین دز موثر سالانه پرتوکاران طی سه سال بررسی، در گروه‌های پزشکی هسته‌ای، رادیوتراپی و رادیولوژی به ترتیبmSv 75/0، mSv18/0 و mSv06/0 برآورد گردید. بین مقادیر بدست آمده در گروه‌های مختلف، تفاوت معنی‌داری مشاهده گردید. نتیجه‌گیری: به علت نوع فعالیت پرتویی، ریسک شغلی پرتوکاران شاغل در گروه‌های رادیولوژی، رادیوتراپی و پزشکی هسته‌ای به ترتیب افزایش می‌یابد. البته در مقایسه با مقادیر جهانی، به لحاظ حفاظت در برابر پرتوها، وضعیت پرتوکاران شاغل در مراکز پزشکی کار با پرتوها در استان گیلان مطلوب ارزیابی می‌شود.