بررسی آلودگی چاه‌های آب شرب شهرستان تالش(شمال ایران) از نظر نیتریت و نیترات و برخی پارامتر‌های دیگر در پاییز سال 1390

Abstract

چکیده مقدمه: نیترات یکی از شاخص‌های مهم کیفیت آب آشامیدنی است. دفع نامناسب فاضلاب، کاربرد گسترده کودهای شیمیایی و بالا بودن سطح آب زیر‌زمینی می‌تواند غلظت نیترات منابع آب را افزایش دهد. هدف: تعیین غلظت نیتریت و نیترات در منابع آب شرب شهرستان تالش مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی تعداد 15 چاه براساس وضعیت جغرافیایی، منابع احتمالی آلودگی و موقعیت مکانی به نحوی انتخاب شدند که نماینده‌ی مناسبی از منابع آب زیر‌زمینی شهرستان باشند. طی پاییز 1390 و تقریبا هر سه هفته یکبار از هر چاه، 4 نمونه و رویهم‌رفته 60 نمونه از نظر نیترات، نیتریت، آمونیاک، شوری، همه موارد جامد محلول، هدایت الکتریکی، دما وpH ، طبق روش‌های استاندارد آزمایش شدند. نتایج: کمترین و بیشترین میانگین نیترات چاه‌ها به ترتیب برابر 46/1 و 72/10 و در مورد نیتریت 009/0 و 128/0 میلی‌گرم در لیتر و در همه موارد کمتر از استاندارد آب آشامیدنی ایران بوده است. نتیجه‌گیری: با توجه به "تعریف آلودگی آب از نظر نیترات"کلیه‌ی چاه‌های مورد بررسی در طبقه‌ی "کمی آلوده" قرار گرفتند. هم‌چنین، نزدیک شدن مقدار نیترات بعضی از چاه‌ها به 13 میلی‌گرم در لیتر (نشانه‌ی تاثیر فعالیت‌های انسانی)، نیز شایسته‌ی توجه جدی است.