بررسی حذف -bp4977 در DNA میتوکندریایی زنان دچار سقط خود‌به‌خودی

Abstract

چکیده مقدمه: سقط خود‌به‌خودی به معنی ختم حاملگی قبل از هفته بیستم بوده که با مرگ جنین همراه است. کم‌و‌بیش 50-30% لقاح در انسان به سقط خود‌به‌خودی منجر می‌شود که بیشتر این سقط‌ها در زمان لانه‌گزینی و مرتبط با استرس اکسیداتیو رخ می‌دهند. استرس اکسیداتیو می‌تواند به DNA میتوکندریایی (mtDNA) آسیب وارد کند. آنزیم‌های زنجیره تنفسی ناقص که توسط mtDNA‌ی دارای حذف کد می‌شوند، ممکن است منجر به افزایش استرس اکسیداتیو شود. هدف: بررسی حذف -bp4977 یا حذف عمومی در mtDNA‌ی لکوسیت‌های زنان دچار سقط جنین خود‌به‌خودی مواد و روش‌ها: DNA‌ی ژنومی از نمونه خون 150 زن دچار سقط خود‌به‌خودی و 90 کنترل استخراج شد. حذف -bp4977 در mtDNA، از روش Gap-PCR و جفت پرایمر طراحی شده توسط نرم‌افزار oligo7 استفاده و آنالیز آماری با نرم‌افزارMedCalc انجام شد. نتایج: در 45 نفر (30%) از زنان مبتلا به سقط خود‌به‌خودی حذف -bp4977 در mtDNA و تنها در 6 نفر (66/6%) از افراد کنترل وجود داشت. ارتباط معنی‌داری بین این حذف و افزایش خطر سقط خود‌به‌خودی بدست آمد (0001/0=P 74/14- 44/2=(CI) 95٪،00/6= OR). نتیجه‌گیری: در این مطالعه ارتباطی قوی بین حذف -bp4977 و سقط خود‌به‌خودی بدست آمد گرچه، برای تعیین ارتباط بین این حذف و سقط خود‌به‌خودی لازم است مطالعه در جمعیت‌های بزرگ‌تر انجام شود.