مقایسه لیدوکائین (دوز پائین)- فنتانیل با لیدوکائین بر علایم نورولوژیک گذرا بعد از بیحسی نخاعی

Abstract

به نظر می رسد که سندرم علایم نورولوژیک گذرا (TNS) متعاقب تزریق نخاعی لیدوکائین تظاهری از سمیت عصبی (Neurotoxicity) دوزهای بالای بیحس کننده موضعی باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر دوزهای پائین‌تر لیدوکائین اینتراتکال نسبت به دوز مرسوم آن بر بروز علایم نورولوژیک گذرا بعد از بیحسی نخاعی بوده است.روش مطالعه بدین صورت بوده است که 110 بیمار کاندید عمل جراحی سزارین با II-I Class ASA به طور اتفاقی به دو گروه تقسیم شده و گروه مورد مطالعه با 50 میلی گرم لیدوکائین و 25 میکروگرم فنتانیل و گروه شاهد تنها با 75 میلی گرم لیدوکائین بیحسی نخاعی دریافت کردند. بیماران از نظر وضعیت همودینامیک، حداکثر سطح بیحسی و زمان برگشت بیحسی و علایم نورولوژیک گذرا (TNS) مورد بررسی قرار گرفتند.میانگین حداکثر سطح بلوک در دو گروه یکسان بود. نیاز به افدرین در گروه مورد مطالعه کمتر بوده،(P<0.05) میزان نیاز به کتامین به عنوان مکمل بیهوشی در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. زمان برگشت بیحسی در گروه مورد مطالعه کوتاهتر از گروه شاهد بود(P<0.05). بروز TNS در گروه شاهد 1/29 درصد و در گروه مورد مطالعه 4/5 درصد بود که اختلاف بین دو گروه معنی‌دار بوده است(P<0.05). میزان سردرد بعد از بیحسی اسپاینال در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت.با توجه به یافته های این مطالعه، بیحسی اسپانیال با 50 میلی گرم لیدوکائین و 25 میکروگرم فنتانیل بیحسی کافی باثبات همودینامیک بیشتر ، ریکاوری سریعتر و بروز کمتر سندرم TNS نسبت به 75 میلی گرم لیدوکائین ، ایجاد می کند.