مقایسه تجویز دگزمدتومدین با میدازولام داخل بینی در سهولت آماده‌سازی کودک جهت جراحی الکتیو

Abstract

مقدمه: یکی از مهم‌ترین مسائل در آماده‌سازی کودکان برای جراحی اضطراب هنگام جدا شدن از پدرومادر است. اضطراب می‌تواند سبب واکنش‌های تهاجمی و افزایش دیسترس کودک شده و کنترل درد پس از عمل را دشوار سازد. در حال حاضر رایج‌ترین روش، استفاده از آرا‌‌م‌بخش‌ها پیش از ورود به اتاق عمل در کودکان مصرف داروی خوراکی است که شایع‌ترین دارو میدازولام است.

هدف: مقایسه تجویز داخل بینی دگزمدتومدین با میدازولام در سهولت جداسازی کودک از پدرومادر پیش از ورود به اتاق عمل و پذیرش ماسک بیهوشی و همکاری هنگام تعبیه رگ محیطی

مواد و روش‌ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور روی 60 کودک 8-2 ساله با کلاس سلامت فیزیکی 1و2 کاندید جراحی الکتیو در بیمارستان‌های آموزشی، درمانی رشت انجام شد. کودکان با بلوک تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. 30دقیقه قبل از ورود به اتاق عمل گروه(1) 1µg/kg و گروه(2) 0.2mg/kg میدازولام از طریق بینی دریافت کردند. سهولت جداسازی کودک از پدرومادر، همکاری هنگام آماده‌سازی رگ محیطی و ماسک‌گیری با استفاده از سیستم‌های نمره‌دهی تعریف شده با آزمون‌های آماری Chi²، t-test و k-s دو نمونه‌ای بین دو گروه مقایسه شد.

نتایج: در مجموع 49 پسر و 11 دختر وارد مطالعه شدند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 67/1 ± 45/4 سالگی بود. از نظر جنس، سن، ضربان قلب، فشار‌خون واشباع اکسیژن شریانی پایه دو گروه اختلاف آماری معنی‌دار نداشتند. اشباع اکسیژن شریانی 15 دقیقه پس از تجویز دارو(016/0p=) و هنگام ورود به اتاق عمل (036/0p=) در گروه بیش از گروه میدازولام بود. دریافت‌کنندگان میدازولام هنگام ورود به اتاق عمل راحت‌تر از پدرومادر خود جدا شدند(027/0p=)، زمان القای بیهوشی ماسک را بهتر تحمل کردند (013/0p=) ولی از نظر همکاری هنگام تعبیه رگ محیطی اختلاف آماری معنی داری با گروه دگز مدتومیدین نداشتند (221/0p=).

نتیجه‌گیری: تجویزداخل بینی میدازولام در سهولت جدایی کودک از پدرومادر و تحمل ماسک بیهوشی بر برتری دارد ولی دپرسیون تنفسی کمتری نسبت به میدازولام ایجاد می کند.