نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجلالی, میر‌محمدfa_IR
dc.contributor.authorکوه‌منایی, شاهینfa_IR
dc.contributor.authorسلیمانی, ربابهfa_IR
dc.contributor.authorتیزنو, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorاکبری, مریمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:33:13Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:33:13Z
dc.date.available1399-08-23T00:33:13Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:33:13Z
dc.date.issued2016-10-01en_US
dc.date.issued1395-07-10fa_IR
dc.identifier.citationجلالی, میر‌محمد, کوه‌منایی, شاهین, سلیمانی, ربابه, تیزنو, سعید, اکبری, مریم. (1395). بررسی اختلال شنوایی- تعادلی در کودکان دچار دیابت قندی نوع 1. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 25(99), 17-25.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-1270-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557164
dc.description.abstractچکیده مقدمه: بیماری دیابت، به سبب تغییر سوخت و ساز گلوکز، در بسیاری از ارگان‌های بدن مانند گوش داخلی، تغییر پاتوفیزیولوژی بارزی ایجاد می‌کند. در مطالعات، عنوان شده که در کودکان با آغاز زود هنگام دیابت، آسیب‌های ناشی از این بیماری می‌توانند بر کارکرد گوش داخلی تاثیرگذار بوده و در نتیجه باعث اختلال شنوایی، افت کارکرد حرکتی و اختلال تعادل شود ولی تاکنون مدارک گواه‌مند و قطعی در مورد تاثیر دیابت بر عملکرد شنوایی، تعادلی و حرکتی وجود نداشته است. هدف: تعیین تاثیر احتمالی دیابت نوع 1 بر عملکرد شنوایی و تعادلی کودکان . مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 148 کودک با بازه سنی 12- 6 ساله، وارد مطالعه شدند (65 کودک دچار دیابت نوع 1 به عنوان گروه مورد و 83 کودک غیر‌مبتلا به عنوان گروه شاهد). در هر دو گروه آزمون شنوایی صدای خالص (PTA)، و تست تعادلی- حرکتی (BOT-2)Bruininks-oseretsky انجام شد. همچنین، در افراد گروه مورد، آزمون‌های پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) و (DPOAE)Distortion-product otoacoustic emission انجام و چگونگی کنترل قند خون، با استفاده از نگارش نتیجه آخرین آزمایش هموگلوبینA1C بررسی شد. نتایج: میانگین آستانه در آزمون PTA در گروه مورد و شاهد به ترتیب 8/2 ± 5/3 و 2/1 ±6/1 دسی بل بود. میانگین دیرکرد مطلق موج V و فاصله بین موجیI-V  در کودکان مبتلا در محدوده طبیعی بود. کمترین پاسخ طبیعی در آزمون DPOAE کودکان مبتلا در فرکانس 750 و 1000 هرتز دیده شد که کمتر از 50 درصد بود. در همه شاخص‌ها و زیر شاخص‌های آزمون BOT-2، بین دو گروه اختلاف معنی‌دار وجود داشت 0001/0 p<رابطه بارزی بین زیر شاخص هماهنگی دست‌ها، توان و چایکی و نمره ترکیبی کلی و نتایج PTA وجود داشت. همچنین، رابطه وارونه‌ای بین میزان هموگلوبین A1C و زیر شاخص قدرت و چابکی وجود داشت. نتیجه‌گیری: ارگان‌های شنوایی و تعادلی در کودکان دچار دیابت نوع 1، عملکرد ضعیف‌تری در سنجش با همسالان غیردیابتی این کودکان داشتند. بنابراین، مطالعه بیشتری برای تشخیص زودتر و تاثیر اقدام پیشگیرانه پیشنهاد می‌شود.fa_IR
dc.format.extent219
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subject﴿اختلالات تعادلی﴾fa_IR
dc.subjectاختلالات شنواییfa_IR
dc.subjectدیابت شیرین نوع 1fa_IR
dc.subjectکودکانfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleبررسی اختلال شنوایی- تعادلی در کودکان دچار دیابت قندی نوع 1fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات بیماریهای بینی و سینوس، بیمارستان امیرالمومنین، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentبیمارستان 17 شهریور، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentبیمارستان شفا، دانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گیلان، رشت، ایرانfa_IR
dc.citation.volume25
dc.citation.issue99
dc.citation.spage17
dc.citation.epage25


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد