نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمهندس شهیاد آذری حمیدیان, شهیاد آذریfa_IR
dc.contributor.authorیعقوبی ارشادی, محمد رضاfa_IR
dc.contributor.authorدکتر عزت الدین جوادیان, عزت الدینfa_IR
dc.contributor.authorموبدی, ایرجfa_IR
dc.contributor.authorعبائی, محمدرضاfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:32:10Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:32:11Z
dc.date.available1399-08-23T00:32:10Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:32:11Z
dc.date.issued2007-01-01en_US
dc.date.issued1385-10-11fa_IR
dc.identifier.citationمهندس شهیاد آذری حمیدیان, شهیاد آذری, یعقوبی ارشادی, محمد رضا, دکتر عزت الدین جوادیان, عزت الدین, موبدی, ایرج, عبائی, محمدرضا. (1385). مروری بر دایروفیلاریازیس در ایران. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 15(60), 102-114.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-438-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/557125
dc.description.abstractچکیده مقدمه: دایروفیلاریازیس یا دایروفیلاریوزیس بیماری متازئونوز منتقله توسط انواعی از پشه ها (دوبالان: کولیسیده) است. عامل آن گونه های مختلف نماتود جنس دایروفیلاریا (Dirofilaria) (Spirurida: Onchocercidae)هستند. مخزن بیماری غالبا سگ سانان و انتشار آن جهانی است. دایروفیلاریازیس انسانی هم اکنون به عنوان یک بیماری زئونوز نوپدید طبقه بندی می شود. هدف: این مقاله با هدف بررسی تمامی تحقیق های گذشته و گزارش های موجود در ایران به همراه آخرین اطلاعات جهانی در مورد دایروفیلاریازیس به منظور فراهم آوردن زمینه مناسب برای مطالعه های بعدی تهیه شده است. مواد و روش‌ها: از اولین گزارش دایروفیلاریازیس در ایران در سال 1969 (1348 خورشیدی) تا سال 2005 (1384 خورشیدی) تمامی موارد انسانی و حیوانی بیماری به صورت گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفته و داده های مهم شامل گونه انگل و میزبان حیوانی، انتشار، درصد آلودگی و موارد انسانی استخراج و پردازش شده است. همچنین به طور مختصر سیر تکاملی انگل، بیماری زایی، تشخیص، درمان، کنترل و آخرین وضعیت این بیماری در جهان مرور شده است. نتایج: تاکنون دو گونه از جنس دایروفیلاریا، دایروفیلاریا ایمیتیس (Dirofilaria immitis) و دایروفیلاریا ریپنز (D. repens) از ایران گزارش شده است. در این ارتباط نه مورد انسانی بیماری شامل چهار مورد زیرجلدی و دو مورد چشمی دایروفیلاریا ریپنز، یک مورد نادر دایروفیلاریا ایمیتیس در هیدروسل ناحیه بیضه و دو مورد ریوی (به احتمال دایروفیلاریا ایمیتیس) یافت و گزارش شده است. دایروفیلاریازیس انسانی و حیوانی در مجموع از یازده استان ایران گزارش شده است. گونه دایروفیلاریا ایمیتیس در استان های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، تهران، خراسان رضوی، خوزستان، فارس، گلستان، مازندران و هرمزگان و گونه دایروفیلاریا ریپنز از استان های تهران، خراسان رضوی، گیلان و مازندران مشاهده شده است. گونه دایروفیلاریا ایمیتیس در سگ (با فراوانی %8/36–95/0)، شغال (%1/57–5/7)، روباه (%50-7/5)، گرگ (%50-20) و گربه (%8/0) و گونه دایروفیلاریا ریپنز در سگ (%8/60-4/1) و شغال (%10) از مناطق مختلف کشور یافت شده است. نتیجه گیری: داده ها در مورد بیماری دایروفیلاریازیس در ایران خواه از نظر مناطق بررسی شده یا جنبه های مختلف بیماری تا حدودی پراکنده است. بررسی بیشتر به ویژه در نقاطی از کشور که تحقیقی در آنها صورت نگرفته ضروری به نظر می رسد. اطلاعی در مورد ناقلین بیماری در ایران در دست نیست.fa_IR
dc.format.extent208
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectدایروفیلاریاfa_IR
dc.subjectعفونت با دایروفیلاریاfa_IR
dc.subjectنماتودهاfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleمروری بر دایروفیلاریازیس در ایرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume15
dc.citation.issue60
dc.citation.spage102
dc.citation.epage114


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد