مقایسه روش‌های تشخیصی سرولوژی در بیماران مشکوک به بروسلوز

Abstract

چکیده مقدمه: بروسلوز یکی از شایع‌ترین بیماری‌های عفونی در ایران است. نمای بالینی بیماری غیراختصاصی بوده و روش‌های پاراکلینیکی برای تشخیص آن ضروری است. مطمئن‌ترین راه تشخیص بیماری جدا سازی باکتری از نمونه‌های بالینی است ولی موفقیت آن به عوامل زیادی بستگی دارد و در همه موارد نمی‌توان از آن استفاده کرد. روش‌های سرولوژی آگلوتیناسیون و الایزا مهم‌ترین آزمایش‌های پاراکلینیکی هستند که در حال حاضر از آنها برای تشخیص استفاده می‌شوند. هدف: این مطالعه برای مقایسه این دو روش تشخیصی در بیماران مشکوک به بروسلوز در سال 1381 در ساری انجام شد. مواد و روش‌ها : در این تحقیق توصیفی بیماران مشکوک به بروسلوز که از تاریخ 1/2/1381 تا 1/8/1381 به درمانگاه‌های شهر ساری مراجعه کرده‌ بودند صرف نظر از سن، جنس و وضعیت مورد مطالعه قرار گرفتند. سرم بیماران مشکوک به بیماری با روش‌های آگلوتیناسیون استاندارد (SAT ) ، مرکاپتو اتانول ( 2 ME ) و الایزا ( ELISA ) مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش SAT و 2 ME طبق استانداردهای WHO ( مورد استفاده در آزمایشگاه مرجع ایران ) و با استفاده از آنتی‌ژن‌ها و بافرهای انستیتو پاستور ایران انجام شد. از کیت‌های الایزا ساخت شرکت IBL Hamburg استفاده شد. در آزمایش SAT تیتر >/=1/80 مثبت قلمداد شد و فاصله تیتر آنتی بادی در SAT و 2 ME ( در صورت وجود دو تیتر فاصله ) به عنوان وجود IgM در نظر گرفته شد و برای مقایسه آزمایش‌ها نسبت شانس (Odds Ratio ) محاسبه شد. نتایج :در مجموع 276 نفر بیمار مشکوک به بروسلوز ، یعنی 183 نفر زن و 93 نفر مرد مورد بررسی قرار گرفتند. در 12 مورد هم IgGو هم IgM در سرم بیماران با هر دو روش تشخیص داده شد. در 96 مورد، آزمایش الایزا برای IgG مثبت بود در حالی‌که آزمایش SAT‍ در 27 مورد مثبت نشد ( OD =12.1 ) . روش الایزا توانست 6 مورد IgM را به تنهائی در بیماران تشخیص دهد، در حالی‌که 2 ME قادر به تشخیص آنها نبود ولی 3 مورد دیگر توسط 2 ME از نظر IgM مثبت شد(OD=12.9 ) . نتیجه‌گیری : برای تشخیص موارد حاد بیماری (وجود IgG و IgM با هم) دو روش Elisa و SAT با یکدیگر تفاوتی ندارند ولی در تشخیص موارد تحت حاد و مزمن ( وجود IgG و یا IgM به تنهائی) ، دو روش اختلاف زیادی دارند.