شیوع پوسیدگی دوران شیر خوارگی و عوامل همراه در کودکان 4-2 ساله

Abstract

چکیده مقدمه: پوسیدگی دوران شیرخوارگی گونه‌ای از پوسیدگی‌های وسیع و پیشرونده می‌باشد که دندان‌های شیری کودکان را درگیر می‌کند و عادت تغذیه طولانی مدت با شیر مادر یا شیشه شیر در اتیولوژی آن مطرح است. این پوسیدگی از الگوی خاصی پیروی می‌کند، و ثنایاهای فک بالا بیشترین درگیری را نشان می‌دهند. از عوارض آن ایجاد درد، عفونت، مشکلات تغذیه‌ای برای کودک و هزینه بالای درمان‌های دندانپزشکی میباشد. هدف: هدف از این تحقیق تعیین شیوع پوسیدگی دوران شیرخوارگی و عوامل همراه در کودکان 4-2 ساله شهرستان تالش در سال 1382. مواد و روش‌ها: تحقیق به روش مقطعی انجام گرفت. نمونه‌ها شامل261 کودک 4-2 ساله بودندکه با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. روش جمع‌آوری داده‌ها استفاده از پرسشنامه‌ای حاوی اطلاعات دموگرافیک و عادات تغذیه‌ای و بهداشتی کودک و همچنین معاینه دندان‌ها می‌باشد. معیار تشخیص پوسیدگی دوران شیرخوارگی، وجود حداقل دو دندان ثنایای پوسیده در فک بالا می‌باشد. در کنار آن وضعیت dmft (تعداد دندان‌های پوسیده،‌ کشیده شده، پر شده) نیز تعیین گردید. سپس داده‌ها وارد نرم‌افزار SPSS 11.5 شده و با استفاده از آزمون‌ آماری X2 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: تحقیق نشان داد که در جامعه مورد بررسی شیوع پوسیدگی دوران شیرخوارگی28% می‌باشد. جنسیت، تحصیلات والدین، نحوه مسواک زدن، مصرف مایعات شیرین با شیشه، تمیزکردن دهان پس از مصرف شیر یا مایعات شیرین و مصرف تنقلات ارتباط معنی‌داری با پوسیدگی دوران شیرخوارگی نشان داد(P<0.05). ولی ارتباط معنی‌داری بین تغذیه با شیشه شیر یا شیر مادر، مصرف شیر در شب، مصرف پستانک و نحوه مراجعه به دندانپزشک با پوسیدگی دوران شیرخوارگی بدست نیامد. 4/36% از کودکان مورد مطالعه فاقد پوسیدگی (Caries Free) بودند. میانگین dmft در کودکان دارای پوسیدگی دوران شیرخوارگی 86/7 و در کودکان دیگر 79/1 بود(P<0.05). نتیجه‌گیری: تحقیق نشان داد که پوسیدگی دوران شیرخوارگی در شهرستان تالش از شیوع بالایی برخوردار است نیاز به آموزش هر چه بیشتر والدین در مورد کنترل عوامل همراه و دخیل در ایجاد این مشکل آشکار می‌گردد.