آینده درمان دارویی آستم

Abstract

خلاصه : آستم بیماری مزمنی است که با اسپاسم‌، التهاب و افزایش پاسخ دهی قابل برگشت راههای هوایی توسط محرکین مختلف ایجاد می‌شود‌. با توجه به مشخصات فوق داروهایی که در آستم مصرف می‌شوند به دو گروه بزرگ متسع کننده‌های برونش و داروهای ضد التهاب تقسیم می‌شوند‌. داروهای متسع کننده برونش شامل بتا دو آگونیست‌ها( سالبوتامول‌)‌، گزانتین‌ها ( تئوفیلین‌) و آنتی کولینرژیک‌ها (Ipratropium) می‌باشند‌. کورتون اثرات خوب در درمان آستم و در آستم مزمن دارد بخصوص آستم های شدید و مقاوم به سایر داروها آخرین رده داروی مصرفی است ولی با توجه به اثرات سیستمیک آن بنظر می‌رسد کوشش محققین بر آن است که داروی ضد التهابی با اثرات موضعی در آستم را جایگزین آن سازند . قبل از آغاز بحث در زمینه تلاش پژوهشگران در راه نیل به این هدف‌، مختصری در مورد پاتوفیزیولوژی آستم توضیح داده و سپس مطالبی راجع به آنتاگونیست‌های لکوترین‌ها و مهارکننده‌های فسفودی استرازها و بعضی داروهای دیگر تحت بررسی در درمان آستم شرح داده خواهد شد. BALF=Bronchoalveolar Lavage Fluid ECP= Eosinophilic Cationic protein EDN= Eosinophilic Drived Neurotoxin EPO= Eosinophilic Peroxidase FEV1=Forced Expiratory Volume in one second flmp=formyl -methionyl -leucy -phenylamine IL =interleukin IP3=Inositol triphosphate MBP=Major Basic protein NK =Natural Killer cell PAF=Platelet Activating factor PDE=phosphdiestrase PGF=Prostaglandin F PMA=phorbal Myrisate Actate