مقایسه نتایج داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپی با داکریوسیستورینوستومی خارجی در انسداد اکتسابی مجرای اشکی

Abstract

چکیده مقدمه: اشک‌ریزش از مهم‌ترین مشکلات بیماران چشم‌پزشکی بوده و انسداد اولیه مجرای نازولاکریمال علت اصلی آن در بالغین است. داکریوسیستورینوستومی (DCR) درمان جراحی این بیماری است که دو روش خارجی و اندونازال (میکروسکوپی و آندوسکوپی) دارد و نوع آندوسکوپی تهاجم کمتری داشته و بدون زخم جراحی بر صورت انجام می‌شود. هدف: مقایسه نتایج و عوارض این دو روش در درمان انسداد اولیه مجرای نازولاکریمال مواد و روش‌ها: این مطالعه بصورت توصیفی مقایسه‌ای در سال‌های 1389-1387 و در بیمارستان امیرالمومنین رشت انجام شد. 91 بیمار (88 زن و 3 مرد) که در دو گروه خارجی (46 نفر) و آندوسکوپیک (45 نفر) جراحی DCR شدند، به مدت 12-6 ماه پی‌گیری و نتایج در هر گروه ارزیابی شد. بهبود نیافتن اشک‌ریزش، بروز داکریوسیستیت، مشاهده انسداد محل استئوتومی یا ندیدن رنگ فلورسئین داخل بینی حین آندوسکوپی به عنوان سنجه‌های شکست جراحی در‌نظر گرفته شد. نیز متوسط زمان خروج فلورسئین در دو گروه سنجیده شد. نتایح با نرم‌افزار SPSS17 تجزیه و تحلیل و سطح معنی‌داری کوچک‌تر یا مساوی 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: میزان موفقیت در کل اعمال جراحی 3/92 درصد، در گروه خارجی 5/93 درصد و در گروه آندوسکوپیک 1/91 درصد بود (672/0=P). متوسط نمره معیار مقایسه چشمی (VAS) برای بهبود اشک‌ریزش در دو گروه خارجی و آندوسکوپیک 8 بود. میانگین مدت مشاهده ماده رنگی در گروه خارجی و آندوسکوپیک به ترتیب 7/26 ± 3/21 و 1/12 ± 4/10 ثانیه بود (05/0 =P). نتیجه‌گیری: میزان موفقیت داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپیک با خارجی تفاوتی نداشته و به نظر عملکرد پمپ اشکی در روش اندوسکوپی بیشتر حفظ می‌شود و در ضمن نبود اسکار، تهاجم و عوارض کمتر از دیگر محاسن این روش است.