مُدل ریاضی برای رشد و ویفرتراپی گلایو بلاستوما

Abstract

چکیده مقدمه: گلایو بلاستوما بدخیم‌ترین و معمول‌ترین گلایوما در بزرگسالان است. مُدل ریاضی وسیله قدرتمندی برای تجزیه و تحلیل مسایل مربوط به تشکیل و رشد تومورها است. مُدل ریاضی به محققین اجازه‌ گسترش و آزمایش فرضیه‌هایی را می‌دهد که منجر به درک بهتر این بدخیمی‌ها از جمله گلایو بلاستوما می‌شود. هدف: ساخت یک مُدل ریاضی به منظور بیان اثر جهش‌های ژنتیکی بر رشد گلایوبلاستوما در غیاب و در حضور داروی ضد سرطان کارموستین به صورت ویفر. مواد و روش‌ها: یک رابطه لجستیک اصلاح شده (به صورت جبری و دیفرانسیل هر دو) برای توصیف اثر جهش‌های ژنتیکی بر رشد گلایوبلاستوما پیشنهاد ‌شد. پیش‌بینی مُدل با یافته‌های تجربی و بالینی موجود مطابقت داده ‌شد. یک رابطه‌ نیمه آروینی(semi-empirical) شبیه تابع دانسیته‌ احتمال توزیع گاما برای توصیف انتشار داروی کارموستین از یک پلی‌مر کاشته شده (ویفر) در مغز به کار گرفته ‌شد. پارامترهای این رابطه از یافته‌های تجربی موجود برای مغز میمون تخمین زده ‌شد. فرم کلّی این رابطه با فرم دیفرانسیلی رابطه لجستیک اصلاح شده (مذکور در بالا) ترکیب شده برای توصیف ویفرتراپی استفاده ‌شد. پیش‌بینی‌های این مُدل ترکیبی با الگوی عود کردن گلایوبلاستوما که در مراجع گزارش شده مقایسه شد. نتایج: در تمام موارد تطابق خوبی بین پیش‌بینی‌های مُدل و یافته‌های تجربی و بالینی مشاهده و در مورد کاربُردهای مختلف مُدل بحث ‌شد. نتیجه‌گیری: مُدل به خوبی اثر جهش‌های ژنتیکی بر رشد تومور را در غیاب و در حضور کارموستین توصیف می‌نماید. ترکیب مُدل حاضر با مُدل Swanscm و همکارانش می‌تواند به درک بهتر تهاجمی بودن گلایوبلاستوما کمک نماید. از مُدل حاضر می‌توان به صورت آینده نگر برای بهینه سازی طراحی آزمایش‌های جدید استفاده کرد.