بررسی شیوع اختلال عضلانی- اسکلتی در اندام فوقانی مبتلایان به دیابت شیرین تیپ 2

Abstract

چکیده مقدمه: دیابت بیماری مزمنی است که با ابتلای چند ارگان و هیپرگلیسمی پایدار مشخص می‌شود. عوارض گوناگون حاد و مزمن بیوشیمی و آناتومی دارد. شیوع عوارض بافت همبند در بیماران دیابتی در سال‌های اخیر افزایش یافته و بر کیفیت زندگی بیماران اثر گذاشته است. هدف: تعیین شیوع عوارض عضلانی- اسکلتی در اندام فوقانی بیماران دیابتی و بررسی ارتباط آنها با سن، جنس، طول دوره بیماری و سطحHBA1C مواد و روش‌ها: در این مطالعه 535 بیمار دیابتی که به درمانگاه بیمارستان رازی رشت مراجعه می‌کردند از نظر ابتلای به LJM (Limited Joint Mobility) , SAC(Shoulder Adhesive Capsulitis),CTS(Carpal Tunnel Syndrome), DC(Dupuytren’s Contracture), TF(Trigger Finger) معاینه شدند. داده‌های در مورد سن، جنس، طول دوره بیماری، سطح HBAIC و عوارض دیابت در فرم اطلاعات بیماران ثبت شد. نتایج: 124 مرد و411 زن با میانگین سنی به ترتیب 75/56 و 65/53 سالگی بودند. شیوع TF,DC,CTS,SAC,LJM در زنان به ترتیب 9/31%،3/17%،1/25%،4/4%و2/3% و در مردان 2/24% ،7/17%، 9/8%، 4/2%،6/1% بود. شیوع این عوارض در سن بالای 60 سال به‌ ترتیب 18/42% ،63/29%،96/29%،18/5% و7/3%و در>7 HBa1c به ترتیب 1/35% ،6/18%، 9/22%، 7/3% و1/3 %و در افراد با بیماری بیشتر از 10 سال به ترتیب 46%،7/25% ، 6/31%، 8/6%و6/4% بود. نتیجه‌گیری: اختلال اسکلتی- عضلانی اندام فوقانی در بیماران دیابتی شایع است. این عوارض در افراد بالاتر از60 سال، با مدت بیماری بیش از 10 سال و افرادی که HBA1C بالاتر از7 داشتند، شیوع بیشتری داشت.