نقش فعالیت بدنی بر شاخص‌های استرس اکسیداتیو پلاسما و گلبول قرمز خون در مردان بالغ

Abstract

چکیده مقدمه: آمینوتیول‌های پلاسما و گلبول قرمز خون به ترتیب به عنوان شاخص استرس اکسیداتیو و تندرستی استفاده می‌شوند. سطح فعالیت بدنی هر فرد با اثرگذاری بر میزان تولید گونه‌های فعال اکسیژن و نیتروژن و یا توانایی دفاع ضداکسایشی بدن منجر به تندرستی یا بیماری فرد می‌گردند. هدف: مقایسه تاثیر سطوح مختلف فعالیت بدنی بر وضعیت آمینوتیول‌های پلاسما و نسبت گلوتاتیون احیا به گلوتاتیون اکسیده درون گلبول قرمز در مردان بالغ مواد و روش‌ها: سی نفر از افراد با سطح فعالیت‌بدنی بالا، متوسط و افراد با سطح فعالیت بدنی پایین با میانگین سنی 72/1±10/21؛ 88/1±70/21 و 44/1±10/20 سال به صورت تصادفی انتخاب شده و در 3 گروه مطالعه شدند. مقادیر گلوتاتیون احیا و اکسیده گلبول‌های قرمز و پلاسما، مقادیر پلاسمایی سیستئین و سیستین و نیز سطح سرمی آنزیم کراتین‌کیناز در نمونه خونی اندازه‌گیری شد. نتایج: بالاترین نسبت گلوتاتیون احیا به اکسیده درون گلبول قرمز و پلاسما و نسبت سیستئین به سیستین پلاسما مربوط به گروه مردان با سطح فعالیت بدنی متوسط بود. گروه مردان با سطح فعالیت بدنی بالا نسبت گلوتاتیون احیا به اکسیده درون گلبول قرمز کمتر از گروه مردان با سطح فعالیت بدنی متوسط داشتند. مقادیر سرمی آنزیم کراتین‌کیناز سه گروه تفاوت معنی‌دار نداشت. نتیجه‌گیری: وضعیت آمینوتیول‌های پلاسما و گلبول قرمز وابسته به سطح فعالیت بدنی افراد است. فعالیت بدنی با شدت متوسط با کاهش استرس اکسیداتیو در حفظ سلامت فرد مهم است در حالی‌که فعالیت بدنی با شدت بالا و پایین به دلیل افزایش استرس اکسیداتیو فرد را مستعد بیماری می‌کند.