بررسی میزان شیوع راشیتیسم در مناطق آستانه اشرفیه، صومعه سرا در استان گیلان

Abstract

خلاصه ‌ راشی تیسم بعنوان یک بیماری سوء تغذیه می‌تواند در اثر تغذیه ناکافی یا عدم استفاده از نور خورشید ایجاد شود‌. چنانچه در ابتدا کمبود ویتامین D تشخیص داده شود می‌توان با تصحیح وضعیت تغذیه‌ای فرد از بروز راشی تیسم پیشگیری نمود. نظر به اینکه ناکافی بودن نور خورشید در یک منطقه می‌تواند دلیلی بر شیوع بالای راشیتیسم در آن ناحیه باشد‌، هدف از انجام این تحقیق نشان دادن این امر با توجه به وضعیت آب وهوایی استان گیلان بود‌. علت انتخاب دو منطقه خاص عدم وجود امکانات جهت دسترسی به تمام نقاط استان بود‌. روش بررسی از طریق آمار خوشه‌ای ونمونه‌گیری سیستماتیک بود. کودکان زیر یکسال تا ۵ سال در این دو منطقه از نظر علائم راشی تیسم از طریق تکمیل پرسشنامه مخصوص مورد بررسی قرارگرفتند‌. پس از تعیین موارد مشکوک به راشی تیسم تشخیص قطعی از طریق ارجاع به مراکز درمانی وانجام رادیوگرافی و آنالیز بیوشیمیایی خون جهت تعیین عناصر مهم در تشخیص راشی تیسم داده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان وقوع راشی تیسم در منطقه آستانه اشرفیه اعم از شهری و روستایی 26/‌1% و منطقه صومعه سرا ۹% بود. بررسی دیگری روی کودکان ۶ تا ۶۰ ماهه ساکن در روستاهای سیرجان درکرمان جهت ارزیابی وضعیت تغذیه آنان توسط رضایی و کشاورز انجام شده بود که در آن آمار کمبود بعضی ویتامین‌ها از جمله ویتامین D ذکر شده بود‌. مقایسه رقم ۱۵% کمبود ویتامین D با ارقام بدست آمده از استان گیلان مشخص می‌کند که علی رغم آفتاب فراوان در منطقه کرمان میزان کمبود ویتامین D بسیار بیشتر است .