بررسی همه‌گیرشناسی ترومای صنعتی دست در استان گیلان

Abstract

چکیده مقدمه: دست و انگشتان در انسان‌ها نقش عمده‌ای در زندگی حرفه‌ای و شغلیشان دارد، آسیب‌های دست شایع‌ترین آسیب‌های بدن ناشی از شغل است. شناخت اپیدمیولوژی تروماهای شغلی می‌تواند منجر به پیشگیری و کاهش آسیب‌های صنعتی دست با توجه به شرایط بومی منطقه گردد. هدف: بررسی همه‌گیرشناسی ترومای صنعتی دست در استان گیلان مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش توصیفی– مقطعی بر تمامی بیماران مراجعه‌کننده با آسیب‌های شغلی دست که از دی ماه 1389 تا دی ماه 1390 به بیمارستان پورسینای رشت مراجعه کرده بودند، صورت پذیرفت. در ابتدا برای تمامی بیماران پرسشنامه محقق ساخته (پایا و روا شده) به وسیله تیم تحقیقاتی شامل دانشجویان پزشکی مقطع کارورزی، تکمیل شد. در مرحله دوم تشخیص دقیق ضایعات به وسیله پزشکان متخصص طب اورژانس و ارتوپدی انجام شد. نتایج: 200 بیمار دچار ترومای شغلی دست وارد مطالعه ما شدند، از بین حوادث منتج به ترومای شغلی دست بیشترین به کار کشاورزی با 48 مورد (24 ٪) و کمترین با 12 مورد (6 ٪) به‌کار در معدن مربوط می‌شد. میزان آشنایی کارگران با ابزار صنعتی عمدتا متوسط و کم بود. 117 نفر (5/58 ٪) از وسایل ایمنی استفاده کرده بودند و انگشتان دست با 9/64 ٪ از مجموع آسیب دیدگی‌ها (142 مورد) بیشترین محل آسیب دیده تشخیص داده شد. میان سابقه‌کار و استفاده از وسایل ایمنی ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده شد (0001/0(P=. همچنین میان سابقه‌کار با کاهش عوارض قطع دست ارتباط آماری معنی‌داری وجود داشت (007/0(P=. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع آسیب‌های صنعتی ناشی از کشاورزی در استان گیلان، آموزش‌های لازم با توجه به مکانیزه شدن کشاورزی، رعایت نکات ایمنی لازم و فراهم نمودن شرایط درمانی فوری برای حادثه دیدگان ضروری به نظر می‌رسد.