بررسی عوامل مستعدکننده اقدام به خودکشی در مراجعین به بخش اورژانس

Abstract

چکیده مقدمه: بررسی موارد اقدام به خودکشی و عوامل مستعدکننده آن مهم است، زیرا 30% تا 60% از افرادی که موفق به خودکشی می‌شوند، سابقه اقدام به خودکشی داشته‌اند و 10% تا 40% افرادی که اقدام به خودکشی می‌کنند در نهایت خود را می‌کشند. هدف: عوامل مستعدکننده اقدام به خودکشی و ارتباط بین علایم عمومی روانپزشکی و اقدام مجدد به خودکشی گرفته. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، 575 بیمار اقدام کننده به خودکشی، در سال‌های 83 و 84 که به بیمارستان بوعلی سینا قزوین مراجعه کرده بودند، بررسی شدند. شرکت‌کنندگان، پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه‌ای در رابطه با مسایل اجتماعی، خانوادگی و سایر خصوصیات عمومی و فردی در بیمارستان تکمیل کردند. نتایج: میانگین سن بیماران 2/8±2/23 سال( نسبت زن به مرد 1 : 4/2 و محدوده سنی 13 تا 74 سال) بود. در هر دو جنس بیشترین میزان اقدام به خودکشی در گروه سنی 15 تا 24 سال بود. شایع‌ترین روش اقدام به خودکشی در هر دو جنس و در مناطق شهری و روستایی مسمومیت دارویی بوده، مسمومیت با حشره‌کش‌های کشاورزی یک روش مهم اقدام به خودکشی در مناطق روستایی بود. از شایع‌ترین عوامل مستعدکننده برای اقدام به خودکشی، اختلاف بین زوجین، اختلاف با والدین، شکست در روابط عاشقانه و بیماری‌های روانی بود. براساس پرسشنامه سلامت عمومی، بیماران با سابقه قبلی اقدام به خودکشی امتیاز کمتری در کلیه زیر مجموعه‌های پرسشنامه سلامت عمومی داشتند. نتیجه‌گیری: خودکشی و عوامل مستعدکننده آن در کشورهای مختلف به دلیل وجود تفاوت‌های اقتصادی و فرهنگی- اجتماعی متفاوت است و پیشگیری از رفتار خودکشی و کنترل عوامل مستعدکننده آن نیاز به برنامه‌ای جامع و چند بخشی در سطح جامعه دارد و تنها محدود به مداخله در بخش‌های پزشکی یا روانپزشکی نیست.