شیوع اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین در کودکان و نوجوانان چاق

Abstract

چکیده مقدمه: شیوع چاقی در کودکان و نوجوانان روبه افزایش بوده و در دهه‌های گذشته منجر به افزایش شیوع دیابت تیپ دو در این گروه سنی شده است. هدف: تعیین اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین در کودکان و نوجوانان چاق. مواد و روش‌ها: از فروردین سال 1386 لغایت اسفند 1387،110 کودک و نوجوان مراجعه‌کننده به درمانگاه غدد مرکز پزشکی کودکان تبریز با شکایت چاقی در صورت نمایه‌ی توده‌ی بدنی بیش از صدک 95 برحسب سن و جنس خود وارد مطالعه شدند. آزمون تحمل گلوکز خوراکی با خوردن gr/kg75 گلوکزانجام شد. میزان سرمی گلوکز به روش گلوکز اکسیداز و انسولین با روش رادیوایمونو اسی در دقیقه صفر ، 30، 60، 90و 120 اندازه‌گیری شد. مقاومت به انسولین با اندکس HOMA تخمین زده شد. نتایج: از 110 کودک و نوجوان چاق شیوع اختلال تحمل گلوکز 1/9% و شیوع مقاومت به انسولین 2/28% بود. در هیچ یک از موارد دیابت تیپ 2 دیده نشد. مبتلایان به اختلال تحمل گلوکز در گلوکز(003/0p=) و انسولین در دقیقه 120(001/0 p<) تفاوت آماری معنی‌دار با افراد بدون اختلال تحمل گلوکز داشتند. میزان مقاومت به انسولین در مبتلایان به اختلال تحمل گلوکز هم بیشتر و تفاوت آماری آن هم معنی‌دار (03/0p=) بود. نتیجه‌گیری: چاقی در کودکان و نوجوانان با افزایش خطر اختلال تحمل گلوکز و مقاومت به انسولین همراه است و برخلاف اندازه‌گیری گلوکز ناشتا، آزمون تحمل گلوکز خوراکی در پیش‌بینی اختلال تحمل گلوکز کمک‌کننده است.