رضایت پزشکان خانواده از عوامل موثر بر پویاسازی طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در دانشگاه های علوم پزشکی

Abstract

چکیده مقدمه: پزشک خانواده به‌عنوان سرپرست گروه سلامت مسئول بکارگیری و استفاده بهینه از کلیه امکانات برای تامین، حفظ و ارتقای تندرستی جمعیت تحت پوشش خود است. رضایت پزشکان خانواده می‌تواند در بهره‌وری منابع، کمیت و کیفیت خدمات مؤثر باشد. هدف: تعیین میزان رضایت پزشکان خانواده از عوامل موثر بر پویاسازی طرح پزشک خانواده و بیمه روستایی در دانشگاه‌های علوم پزشکی استان‌های شمالی ایران در سال 1378. مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1387 انجام شد. محیط پژوهش مناطق روستایی و شهرهای کمتر از 20000 نفر زیر پوشش دانشگا‌ه‌های علوم پزشکی گلستان، مازندران، بابل و گیلان بوده است. برای نمونه‌گیری ابتدا 20% مراکز مجری طرح پزشک خانواده هر دانشگاه به روش تصادفی منظم (مجموعاً 107 مرکز از کل 521 مرکز) انتخاب شدند و بعد در هر مرکز کلیه پزشکان در دسترس که حداقل 6 ماه سابقه کار داشتند (کلاً 166 نفر) با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها با آزمون‌های chi-square Kendall's, Fisher's Exact , در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: از کل 166 پزشک خانواده، 92 نفر (4/55%) مرد، 132 نفر(5/79%) متأهل و میانگین سنی آنها 95/4± 5/34 ساله بوده که بیشترین افراد (65%) در گروه سنی 40 – 31 سال قرار داشتند. میانگین جمعیت تحت پوشش پزشکان خانواده 1338±4285 نفر و میانگین سابقه خدمت پزشکان 79/9±32 ماه بوده که 68 نفرشان(41%) حداقل یک‌بار محل خدمت خود را تغییر داده‌بودند. میزان رضایت پزشکان خانواده از کارکرد واحدهای ستادی مرکز بهداشت شهرستان مربوط و مجموعه کارکرد پزشکان متخصص سطح 2 نسبت به پذیرش و پشتیبانی فنی بیماران ارجاع داده شده پایین و در دانشگاه‌های مورد مطالعه تفاوت معنی‌دار داشت. رضایت پزشکان خانواده از میزان همکاری، دانش و مهارت اعضای گروه سلامت بالا، ولی از پذیرش و همکاری دارندگان دفترچه بیمه روستایی در اجرای اصول و مقررات مربوطه پایین بوده است. نتیجه‌گیری: به‌طور کلی رضایت پزشک خانواده از کارکرد مرکز بهداشت شهرستان و متخصصان طرف قرارداد سطح 2 و دارندگان دفترچه بیمه روستایی کم و از اعضای گروه سلامت زیاد بوده است. پس، مسئولان مرکز بهداشت شهرستان ها باید نسبت به اصلاح برنامه‌ها و تقویت هماهنگی سطح اول و دوم نظام شبکه در جهت تامین نیازمندی‌های سطح اول توجه و اقدام نمایند.