نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرضایی کلانتری, روشنکfa_IR
dc.contributor.authorدادبان شهامت, یوسفfa_IR
dc.contributor.authorفرزادکیا, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorاسرافیلی, علیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:23:23Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:23:23Z
dc.date.available1399-08-23T00:23:23Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:23:23Z
dc.date.issued2014-01-01en_US
dc.date.issued1392-10-11fa_IR
dc.identifier.citationرضایی کلانتری, روشنک, دادبان شهامت, یوسف, فرزادکیا, مهدی, اسرافیلی, علی. (1392). بررسی حذف فتوکاتالیستی دیازینون توسط نانوذرات دی اکسید تیتانیوم از پساب سنتتیک. مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان, 22(88), 32-41.fa_IR
dc.identifier.issn2008-4048
dc.identifier.issn2008-4056
dc.identifier.urihttp://journal.gums.ac.ir/article-1-593-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/556599
dc.description.abstractچکیده مقدمه: دیازینون یک حشره‌کش فسفره آلی است که برای کنترل انواع مختلفی از حشرات در کشاورزی به کار می‌رود و تا حدودی در آب محلول، غیر قطبی و در خاک، متحرک و مقاوم به تجزیه است. از این رو، یکی از نگرانی‌ها ورود این سم به سفرۀ آب‌های زیرزمینی است. امروزه، برای حذف سموم از انواع روش‌های اکسیداسیون شیمیایی استفاده می‌شود. هدف: بررسی تجزیۀ فتوکاتالیتیکی دیازینون با استفاده از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در محیط آبی مواد و روش‌ها: نوع مطالعه به صورت تجربی و در مقیاس پایلوت است. برای تامین پرتوهای UV از لامپ بخار جیوۀ پرفشار اسرام 125 وات استفاده شد. غلظت اولیۀ سم در همۀ نمونه‌ها، معادل 40 میلی‌گرم در لیتر بود. متغیرهای تصفیه، شامل وجود پرتوهای UV و هوادهی، pH، مقدار نانوذرات و زمان تماس در این تحقیق بررسی شدند. به منظور تغلیظ و استخراج دیازینون از نمونه‌ها، از روش میکرو استخراج مایع - مایع پخشی استفاده گردید و سپس با دستگاه کروماتوگراف گازی با دتکتور FID‌ سنجش گردید. پس از تعیین مقدار تجزیۀ سم، مقدار حذف COD‌ آن نیز با روش اکسیداسیون با دی کرومات پتاسیم مورد سنجش قرار گرفت. برای تعیین اثر سمیت نانوذرات، از آزمون سمیت زیستی توسط دافنی مگنا استفاده شد. نتایج: سینتیک تجزیۀ نوری دیازینون از معادلات درجۀ اول تبعیت می‌کرد که مقدار آن(min-1) 099/0 سنجش گردید. شرایط بهینه برای حذف سم و COD‌ آن در pH‌ معادل 8، غلظت نانوذرات g/l 2/0 و زمان 120 دقیقه به دست آمد که مقدار آن به ترتیب 64/99 و 65 درصد سنجش گردید. مقدار LC50 (96 ساعته) و NOEC (96 ساعته) نانوذرات دی اکسید تیتانیوم به ترتیب 1173 و 507 میلی‌گرم در لیتر سنجش گردیدند. نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که پرتوهای UV‌ و هوادهی، دارای اثر مثبت بر تجزیه دیازینون و COD هستند و بیشترین سهم حذف آن‌ها به ترتیب به واسطۀ پرتوهای UV، زمان تماس، هوادهی و نانوذرات است. طبق دستورالعمل سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم جزو مواد غیر سمی طبقه‌بندی می‌شوند.fa_IR
dc.format.extent524
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشگاه علوم پزشکی گیلانfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Guilan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectتصفیه آبfa_IR
dc.subjectدیازینونfa_IR
dc.subjectدی اکسید تیتانیومfa_IR
dc.subjectسنجش بیولوژیکیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleبررسی حذف فتوکاتالیستی دیازینون توسط نانوذرات دی اکسید تیتانیوم از پساب سنتتیکfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی گلستانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی ایرانfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue88
dc.citation.spage32
dc.citation.epage41


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد