بررسی میانگینH-reflex عصب تیبیال در افراد 20 ساله و بالاتر

Abstract

چکیده مقدمه: مطالعه هدایت عصبی و الکترومیوگرافی با سوزن نقش محوری در ارزیابی بیماران دچار بیماری‌های عصبی- عضلانی دارد. اندازه‌گیری H-reflex عصب تیبیال یکی از رایج‌ترین مراحل الکترومیوگرافی بالینی است که بخصوص در تشخیص رادیکولوپاتی S1 مؤثراست. اهمیت H-reflex از این نظر است که در درگیری ریشه S1 – یکی از شایع‌ترین درگیری‌ها در هرنی دیسکال- خیلی زودستخوش تغییر می‌شود. هدف: برررسی میانگین H-reflex عصب تیبیال در افراد سالم 20 ساله و بالاتر. مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی، بر روی 110 داوطلب سالم بالای بیست سال مراجعه کننده به درمانگاه الکترودیاگنوستیک بیمارستان پورسینای رشت در سال 1382 انجام شده است. همه داوطلبان در وضعیت prone قرار داده شدند و زانو را در حدود 20 درجه خم کردند، از دستگاه Medelec برای سنجش استفاده شد. تاخیر H-reflex تیبیال از وسط ساق پا ثبت شد. محل تحریک، شیار وسط پوپلیته بود. داده‌ها با نرم افزار Epi تجزیه و تحلیل شدند و آزمون ANOVA برای مقایسه میانگین مقادیر H-reflex استفاده گردید. نتایج به صورت میانگین و یا دامنه اطمینان 95درصد ارائه شده است. نتایج : 5/55% افراد مذکر و 5/44% مؤنث بودند. میانگین سنی  SD6/41 سال و میانگین قد SD 26/165 سانتی متر و میانگین تأخیر H-reflex برای 220 عصب تیبیال (110 راست و 110 چپ)  SD 46 /26 میلی ثانیه بود (دامنه اطمینان 95درصد 28/26-62/26).بیشترین مقادیر میانگین در گروه سنی بالای 60 سال برابر 23/28 میلی ثانیه و کمترین آنها در گروه سنی 60-40 سال برابر 93/25 میلی ثانیه بود (0001/0P<). این میانگین در افراد با قد زیر 150 سانتی‌متر 92/25 میلی ثانیه و در افراد بالای 180 سانتی‌متر 78/29 میلی ثانیه بود (0001/0P<). نتیجه گیری: چون بر حسب مراجع سن و قد تأثیر معنی‌داری بر مقدار طبیعی تأخیر H-reflex دارد که در این مطالعه نیز تأئید شده و از طرفی تفاوت بارزی در اندازه‌گیری H-reflex در مطالعه‌های گوناگون وجود دارد، توصیه می‌شود تأخیر H-reflex در افراد مختلف طبق اندازه‌های طبیعی آن منطقه یا کلینیک گزارش شود.