مقایسه زمان دفع لوله تهویه ایرانی (پاریز) و خارجی (شپارد) در بیماران مبتلا به اتیت سروز مزمن

Abstract

چکیده ‌اتیت سروز یکی از بیماریهای شایع طب اطفال و گوش و حلق و بینی می باشد که برای درمان آن روشهای داروئی و جراحی متنوعی وجود دارد. درمان جراحی کلاسیک این بیماری بر اساس هواگیری مجدد حفره گوش میانی و با میونگو تومی و کارگذاری لوله تهویه بر روی پرده صماخ می باشد. از آنجائی که زمان بقای لوله های تهویه بر روی پرده صماخ بر نتایج درمانی تاثیر مستقیم دارد، بررسی حاضر جهت مقایسه لوله های تهویه ایرانی و مشابه خارجی از نظر زمان دفع پس از عمل جراحی انجام گرفته است. این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بوده و ۸۰ بیمار زیر ۱۴ سال با تشخیص اتیت سروز مزمن دوطرفه که به روش آسان انتخاب گردیده و با معاینه و تیمپانوگرام نوع B دوطرفه تائید شده بودند، تحت ارزیابی قرار گرفتند و جمعا ۱6۰ لوله تهویه برای آنها گذاشته شد. چهار بیمار از مطالعه حذف شدند در بیماران برای مقایسه مدت زمان باقی ماندن لوله های تهویه، در گوش راست لوله تهویه خارجی شپارد و در گوش چپ لوله تهویه ایرانی پاریز نهاده شد و آزمونهای آماری مورد استفاده Test - T بود. میانگین زمان دفع لوله‌های تهویه ایرانی 6/1 ± 2‌/6 ماه و در لوله های تهویه خارجی 5/1 ± 3/7 ماه بود که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بوده است.( ۰/ ۰۰۱>P) این تحقیق نشان داد که لوله تهویه خارجی کار آئی بیشتری دارد و لوله تهویه پاریز در مواردی که نیاز به ونتیلاسیون کوتاه مدت گوش میانی می‌باشد قابل بکارگیری است.