غلظت گردوغبار پنبه در هوای کارگاههای حلاجی کارخانجات نساجی استان مازندران

Abstract

چکیده ‌گردو غبار پنبه یکی از عوامل شیمیایی محیط کار صنایع نساجی است که سلامت کارگران شاغل در این صنایع را تهدید می‌کند. ابتلاء به بیماریهای ریوی ناشی از استنشاق گردوغبار پنبه باعث کاهش بازده فعالیت‌های صنعتی می‌شود. بدلیل وجود صنایع نساجی، روغن‌کشی و پنبه پاک‌کنی در استان مازندران تعداد زیادی از کارگران این صنایع در معرض گردوغبار پنبه هستند. این بررسی بمنظور تعیین گردوغبار کلی و قابل استنشاق پنبه در هوای کارگاههای حلاجی کارخانجات نساجی استان مازندران و اطلاع از چگونگی آلودگی هوا در این صنایع انجام شد. در این بررسی که در سال ۱۳۷۴ انجام شده از هوای تمامی 7 کارگاه موجود در استان که از پنبه بعنوان ماده اولیه استفاده می‌کردند نمونه برداری شده است. ۳۷ نمونه از گرد و غبار کلی موجود در این کارگاهها با وسایل نمونه بردار فردی و ۴۰ نمونه از گردوغبار قابل استنشاق توسط وسایل نمونه بردار عمومی برداشت شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که میانگین غلظت گردوغبار کلی پنبه در هوای این کارگاهها 37/4 میلی‌گرم در متر مکعب است. حداقل و حداکثر غلظت گرد و غبار کلی پنبه به ترتیب 72/‌1 و 24/10 میلی‌گرم در متر مکعب است. میانگین غلظت گردوغبار قابل استنشاق پنبه در این کارگاهها 43/‌۳ میلی‌گرم در متر مکعب بود که معادل ۱۷ برابر حد آستانه مجاز (TLV)(‌۱) توصیه شده بوسیله انجمن متخصصین بهداشت صنعتی دولت آمریکا (ACGIH)(‌۲) (۱) و 4/‌3 برابر حد تماس شغلی (OEL)(‌۳) توصیه شده به وسیله کمیته فنی بهداشت حرفه‌ای کشور ایران است. حداقل و حداکثر غلظت گرد و غبار قابل استنشاق به ترتیب 60/0 و 47/5 میلی‌گرم و در متر مکعب است که به ترتیب ۳ و ۱۷ برابر حد آستانه مجاز می‌باشد. ۷۸ درصد گرد و غبار پنبه در این صنایع گرد و غبار قابل استنشاق است.