پیامد و عوارض جایگزینی کامل مفصل ران به روش غیرسیمانی پروگزیمال با استم‌های متخلخل در سالمندان

Abstract

مقدمه: جایگزینی مفصل ران غیرسیمانی جایگزین مقبولی برای انواع سیمانی در بیماران جوان است، اما در افراد مسن‌تر هنوز هم بحث برانگیز است. هدف از این پژوهش ارزیابی پیامدهای بالینی و رادیوگرافی جایگزینی مفصل ران غیرسیمانی با استم های متخلخل پروگزیمال دربیماران65 ساله و بالاتر است. هدف: پیامد و عوارض جایگزینی کامل مفصل ران به روش غیرسیمانی پروگزیمال با استم‌های متخلخل در سالمندان مواد و روش‌ها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی 162 بیمار (173 ران) با میانگین سنی 8/3 ± 38/69 ساله (گستره سنی 65 تا 80 سالگی) بررسی شدندکه درسال‌های 88- 1383 درآنها جایگزینی مفصل ران غیر‌سیمانی فلز- پلی‌اتیلن انجام شده بود. سنجش پیامد عملکرد با «نمره لگن هریس» انجام شد. بیماران از لحاظ عوارض زودهنگام (ترومبوفلبیت اندام زیرین، دررفتگی، هماتوم‌ و عفونت) و دیر‌هنگام (شل‌شدگی آسپتیک، دررفتگی و‌جراحی مجدد) در هفته‌های 3 و 6 و ماه‌های 3 و 6 و پایان یک ‌سال پس از جراحی و سپس هر سال ویزیت شدند. نتایج: بیماران به‌طور میانگین به مدت 5/5 سال (گستره 1/3 تا 3/7 سال) پیگیری‌ شدند. 6 مورد (5/3٪) عارضه زودرس (یک هماتوم، دو ترومبوفلبیت‌ علامتدار و سه‌ دررفتگی ‌زودرس) و دو مورد دررفتگی تاخیری (1/1٪) مشاهده شد.تا پایان‌مدت پی‌گیری هیچ موردی از شل‌شدگی آسپتیک و استئولیز بروز نکرد. «نمره هریس لگن»قبل از جراحی 3/54 بود که در پی‌گیری یک ‌ساله و نهایی به ترتیب به 6/84 و 8/87 رسید که از نظر آماری به ‌طور معنی‌دار افزایش یافته بود. نتیجه‌گیری: جایگزینی مفصل ران با پروتزهای غیرسیمانی نسل جدید متخلخل در پروگزیمال و پلی‌اتیلن‌های مقاوم پوشاننده سطوح مفصلی در بیماران مسن بالای 65 سال در بررسی کوتاه تا میان‌مدت، افزون‌بر کم‌عارضه بودن، نتایج خوشنود‌کننده‌ای دارد.