ارزیابی نتایج جراحی به روش تهاجمی کمتر در درمان تنگی‌های ستون مهره‌های کمری

Abstract

چکیده مقدمه: تنگی، شایع‌ترین بیماری ستون مهره‌های کمری در افراد بالای 65 ساله است و احتمال نیاز به جراحی با افزایش سن بیشتر می‌شود. اساس تمام این اعمال جراحی، رفع فشار از روی عناصر عصبی با حداقل ایجاد آسیب و بی‌ثباتی است. تغییر از لامینکتومی گسترده معمول به لامینوتومی محدود با حداقل دستکاری نسج نرم، گامی در جهت پیشگیری از بی‌ثباتی ثانویه مهره‌های کمری است. هدف: ارزیابی پیامد جراحی به روش تهاجمی کمتر با روش نمره‌گذاری معتبر در درمان بیماران دچار تنگی‌ ستون مهره‌های کمری. مواد و روش‌ها: این تحقیق توصیفی با جمع‌آوری اطلاعات و به روش گذشته‌نگر بر 50 بیمار دچار تنگی مقاوم به درمان های طبی انجام شده‌است. همه بیماران به روش لامینوتومی با ایجاد پنجره جراحی شده و به طور منظم 5/3 سال (با دامنه 2 تا 8 سال) پس از جراحی پی‌گیری شدند. نتایج جراحی به روش نمره‌گذاری آنالوگ چشمی و نمره‌گذاری عملکردی تشریحی- اقتصادی پرولو و همکاران ارزیابی شد. برای تعیین بی‌ثباتی از معیارهای وایت و پنجابی بکار رفت. نتایج: پس از جراحی، میزان درد کمر و ناتوانی در بیماران، کاهش قابل توجه نشان داد. در 82% بیماران نتیجه عالی یا خوب بدست آمد ولی 6 درصد آنها دچار بی‌ثباتی رادیولوژی ثانویه ولی بدون علایم بالینی شدند. لنگش متناوب و درد ریشه‌ای به ترتیب در 100 و 94% بیماران از بین رفت. نتیجه‌گیری: روش جراحی رفع فشار از روی عناصر عصبی با لامینوتومی و پنجره سازی همراه با برداشتن سطح زیرین مفاصل فاست، روشی بی خطر و همراه با عوارض کم بی‌ثباتی ثانویه است و در ضمن احتمال نتایج عالی و خوب طولانی مدت آن بالاست. فقط در بیمارانی که قبل از عمل دچار بی‌ثباتی ثابت شده در بررسی‌های رادیولوژی باشند، باید در زمان جراحی، جوش دادن مهره‌ها نیز انجام شود.