بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در قالیبافان شاغل و ارتباط آن با میزان روشنایی در کارگاه‌های قالی‌بافی شهرستان تکاب در سال 1392

Abstract

مقدمه: ابزار کار نامناسب و غیر استاندارد، نور ناکافی و عدم استراحت کافی قالی­بافان منجر به افزایش شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی در آن‌ها می­گردد که بایستی با نظارت بیشتر بر کارگاه­های قالی­بافی آن را کاهش داد.

مواد و روش ­ها: این مطالعه از نوع توصیفی، تحلیلی به روش مقطعی می­باشد که در کارگاه­های قالی­بافی روستایی شهرستان تکاب انجام شد. 86 کارگاه قالی­بافی به روش نمونه­گیری خوشه­ای انتخاب شدند؛ که 222 نفر شاغل در این کارگاه­ها مشغول بکار بودند. شدت روشنایی عمومی و موضعی در کارگاه­های قالی­بافی با دستگاه نورسنج مدل LX-13 اندازه­گیری و اختلالات اسکلتی عضلانی شاغلین نیز با پرسشنامه نوردیک بررسی شد.

یافته‌ها: نتایج نشان می­دهد که اختلال ناحیه پشت بیشترین شیوع (3/61%) و اختلال ناحیه آرنج کمترین شیوع (2/7%) را در بین کارگران قالی­باف داشتند. شدت روشنایی عمومی (4/82%) و شدت روشنایی موضعی اکثر کارگاه­ها (9/91%)، کمتر از حد توصیه‌شده بود.

نتیجه‌گیری: درگیری بیشتر اندام­های فوقانی در کار قالی­بافی منجر به افزایش اختلال در این اندام­ها می­گردد. نتایج نشان داد که اکثر شاغلین در کارگاه­هایی با روشنایی غیر استاندارد اشتغال داشتند. مؤثرترین متغیر در ایجاد اختلال ناحیه گردن و پشت سابقه کار افراد و شدت روشنایی عمومی محیط کار، در اختلال ناحیه مچ دست و اختلال ناحیه شانه سابقه کار افراد بود.