نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحسن زاده, پریساfa_IR
dc.contributor.authorقهرمانی, ابوالفضلfa_IR
dc.contributor.authorمحبی, ایرجfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T00:12:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T00:12:28Z
dc.date.available1399-08-23T00:12:28Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T00:12:28Z
dc.date.issued2020-02-01en_US
dc.date.issued1398-11-12fa_IR
dc.identifier.citationحسن زاده, پریسا, قهرمانی, ابوالفضل, محبی, ایرج. (1398). بررسی ارتباط وضعیت ماکروارگونومی با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و پیامدهای استرس شغلی در بیمارستان‌های آموزشی- درمانی ارومیه. مجله ارگونومی, 7(4), 40-51. doi: 10.30699/jergon.7.4.40fa_IR
dc.identifier.issn1735-1960
dc.identifier.issn2345-5365
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.30699/jergon.7.4.40
dc.identifier.urihttp://journal.iehfs.ir/article-1-671-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/555611
dc.description.abstractزمینه و هدف: ماکروارگونومی نگرشی فنی-اجتماعی است که به طراحی سازمانی، سیستم کار و طراحی تعامل‌های انسان-ماشین، انسان-محیط و انسان-شغل می‌پردازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد شرایط ماکروارگونومی محیط کار می‌تواند تأثیر نامطلوبی بر سلامتی کارکنان داشته باشد. در این میان، کارکنان بیمارستان‌ها با استرس شغلی فراوانی مواجه می‌شوند و شیوع اختلالات اسکلتی–عضلانی در آنها زیاد است؛ از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط وضعیت ماکروارگونومی با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و پیامدهای استرس شغلی در بیمارستان‌های آموزشی-درمانی ارومیه انجام شد. روش­ کار: این مطالعه از نوع مقطعی–توصیفی است که ۳۵۰ نفر از کارکنان پنج بیمارستان را به‌ صورت تصادفی انتخاب شدند و در این مطالعه شرکت کردند. برای جمع‌ آوری داده‌ها از سه پرسشنامه ماکروارگونومی، نوردیک و پیامدهای استرس شغلی استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از آمار توصیفی و آزمون آماری کای دو تجزیه ‌و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های این مطالعه نشان ‌داد از ۳۵۰ شرکت‌کننده ۲۱۷ نفر (۶۲ درصد) زن  و ۱۶۸ نفر (۴۸ درصد) پرستار بودند. میانگین سنی آنها (۸/۱۳±) ۳۶/۶۳ و میانگین سابقه کاری‌ (۷/۶۵ ±) ۱۱/۵۳ سال بود. نتایج آزمون ANOVA نشان داد وضعیت ماکروارگونومی به‌طور معنی‌داری در بیمارستان‌ها متفاوت بود و بیمارستان ۱ وضعیت مطلوب‌تری داشت. بیشترین میزان علائم اختلالات اسکلتی-عضلانی در ناحیه گردن (۷۵/۷ درصد) و نشیمن و کمر (۷۳/۷ درصد) گزارش شد. میانگین نمره پیامدهای استرس شغلی شرکت‌کنندگان نیز پایین‌ تر از حد مطلوب بود. وضعیت ماکروارگونومی با اختلالات اسکلتی-عضلانی و پیامدهای استرس شغلی ارتباط معنی‌داری داشت. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر می‌توان نتیجه گرفت شرایط ماکروارگونومیکی محیط کار تأثیر فراوانی در بروز اختلالات اسکلتی-عضلانی و پیامدهای استرس شغلی دارد؛ بنابراین به‌منظور کاهش اختلالات اسکلتی-عضلانی و استرس شغلی باید برنامه‌های مداخله‌ای سازمانی و اجرای برنامه‌های آموزش ماکروارگونومی باهدف تغییر و بهبود شرایط محیط کار در بیمارستان‌ها صورت گرفت.fa_IR
dc.format.extent561
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن ارگونومی و مهندسی عوامل انسانی ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله ارگونومیfa_IR
dc.relation.ispartofJournal of Ergonomicsen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.30699/jergon.7.4.40
dc.subjectبیمارستانfa_IR
dc.subjectاختلالات اسکلتی-عضلانیfa_IR
dc.subjectاسترس شغلیfa_IR
dc.subjectماکروارگونومیfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleبررسی ارتباط وضعیت ماکروارگونومی با شیوع اختلالات اسکلتی-عضلانی و پیامدهای استرس شغلی در بیمارستان‌های آموزشی- درمانی ارومیهfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی کارشناسی ارشد ارگونومی، گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم‌ پزشکی ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار، گروه مهندسی بهداشت حرفه‌ای و ایمنی کار، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم‌ پزشکی ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم‌ پزشکی ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.citation.volume7
dc.citation.issue4
dc.citation.spage40
dc.citation.epage51


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد