تأثیر آنتی‌اکسیدانتی مرزه خوزستانی بر باروری و رشد جنین‌های حاصل از لقاح داخل آزمایشگاهی موش‌های سوری نر بالغ تحت درمان با نانیل‌فنل

Abstract

زمینه و هدف: نونیل‌فنل نوعی از مواد شیمیایی محیطی است که مانند هورمون آندروژن عمل کرده و مانع از فعالیت هورمون‌ها، سبب ایجاد اختلالات سیستم تولیدمثلی و القای استرس اکسیداتیو می‌شود. در این مطالعه اثر محافظتی مرزه خوزستانی بر روی لقاح داخل آزمایشگاهی موش سوری نر بالغ تیمارشده با نونیل‌فنل بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 24 عدد موش سوری نر بالغ 8 هفته‌ای، به‌طور تصادفی انتخاب و به سه گروه کنترل (دریافت‌کننده روغن ذرت)، گروه دریافت‌کننده نونیل‌فنل (دوز 250 میلی‌گرم به‌ازای هرکیلوگرم وزن بدن) و گروه دریافت‌کننده نونیل‌فنل (دوز 250 میلی‌گرم به‌ازای هرکیلوگرم وزن بدن) + اسانس مرزه ‌خوزستانی (دوز 225 میلی‌گرم به‌ازای هرکیلوگرم وزن بدن) تقسیم شدند (هرگروه 8 قطعه)، سپس به‌مدت 35 روز تیمار دهانی با گاواژ صورت گرفت. پس از اتمام دوره تیمار، حیوانات آسان‌کشی و نمونه اسپرم از دم اپیدیدیم گرفته شد. به‌ازای هر موش نر، 3 موش ماده در نظر گرفته شد. سپس به‌وسیله PMSG و HCG، تحریک تخمک‌گذاری جهت گرفتن تخمک صورت گرفت. با انجام لقاح در محیط کشت (4 میلی‌گرم BSA به‌اضافهHTF )، تخمک‌های لقاح‌یافته به مدت 120 ساعت انکوبه شدند و مراحل رشد جنینی در این مدت بررسی گردید. یافته‌ها: نتایج بررسی درصد لقاح داخل آزمایشگاهی اسپرم‌ها، نشان از کاهش درصد لقاح، جنین‌های دوسلولی، کیفیت جنین و بلاستوسیست در گروه نونیل‌فنل نسبت به گروه‌های کنترل و تجربی، همچنین افزایش معنی‌دار این پارامترها در گروه تجربی نسبت به نونیل‌فنل داشت. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد ساتوره جاخوزستانیکا به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدانت می‌تواند باعث کاهش اثرات سمی نونیل‌فنل بر روی میزان باروری موش‌های نر بالغ شود.