تاثیر8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح آدیپونکتین، مقاومت و حساسیت انسولینی و هموگلوبین گلیکوزیله در مردان دارای اضافه وزن

Abstract

مقدمه فعالیت بدنی مهمترین عامل مصرف انرژی در انسان است. انرژی دریافتی می­‌تواند بیان ژنی آدیپونکتین را به طور مثبت یا منفی تنظیم کند. از این­‌رو، ممکن است تغییر در مصرف انرژی از طریق تمرین ورزشی نیز بر میزان آدیپونکتین تاثیرگذار باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطح آدیپونکتین، مقاومت و حساسیت انسولینی و هموگلوبین گلیکوزیله در مردان دارای اضافه وزن انجام شد. مواد و روش‌­ها در این مطالعه نیمه تجربی، تعداد 22 مرد دارای اضافه وزن (0/96±28/76= شاخص توده بدنی و 2/23±31/31= سن) انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (11نفر) و گروه شاهد (11نفر) قرار گرفتند. تمرین مقاومتی با شدت 55-75 درصد یک تکرار بیشینه، 8 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. نمونه خونی آزمودنی‌­ها برای اندازه‌گیری سطوح آدیپونکتین، انسولین و گلوکز خون به صورت ناشتا، 24 ساعت قبل از شروع و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی اخذ شد. داده‌­ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یک­‌راهه تحلیل شدند. یافته‌­ها تمرین مقاومتی باعث کاهش معنی­‌دار وزن (0/05>P)، شاخص توده بدن (0/05>P)، انسولین (=0/001P=)، مقاومت انسولین (0/004P=) و افزایش آدیپونکتین (0/001>P)­ و حساسیت انسولینی (0/025P=) شد. اما تغییرات سطح گلوکز خون (0/201P=) و هموگلوبین گلوکوزیله (0/686P=) از نظر آماری معنی­‌دار نبود. نتیجه‌­گیری با توجه به اثرات مطلوب تمرین مقاومتی بر سطح آدیپونکتین و ترکیب بدن به نظر می­‌رسد، مشارکت در این نوع تمرینات می‌­تواند باعث بهبود حساسیت انسولینی و کاهش اضافه وزن شده و فاکتور مهمی در کنترل و جلوگیری از ایجاد بیماری­‌های مرتبط با افزایش وزن باشد