اثر تمرینات تناوبی و تداومی همراه با مصرف رزوراترول بر برخی شاخص‌های آپوپتوزی بافت قلب رت‌های مبتلا به دیابت توسط استرپتوزوتوسین

Abstract

مقدمه دیابت امروزه به عنوان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر در نظر گرفته می‌­شود. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات تناوبی و تداومی همراه با رزوراترول بر برخی شاخص‌­های آپوپتوزی بافت قلب رت‌­های دیابتی بود. مواد و روش‌­ها پژوهش حاضر از نوع تجربی بود. جامعه آماری پژوهش رت­های نر حدود دو سال بودند که به 8 گروه (کنترل-سالم، کنترل-دیابت، دیابت-سالین، دیابت-مکمل، دیابت-تداومی، دیابت-تناوبی، دیابت-تداومی-مکمل، دیابت-تناوبی-مکمل) تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق 50 میلی­‌گرم/کیلوگرم استرپتوزوتوسین صورت گرفت. رزوراترول نیز با دوز 20 میلی­‌گرم/کیلوگرم تزریق شد. برنامه تمرینی تداومی به مدت 8 هفته، هفته­‌ای پنج جلسه، با سرعت 15 متر بر دقیقه و زمان 5 دقیقه آغاز و به 20 متر بر دقیقه و زمان 60 دقیقه رسید. تمرین تناوبی هم 3 جلسه در هفته و هر جلسه 10 ست فعالیت 1 دقیقه­‌ای بود که با 14 متر در دقیقه شروع و در هفته هشتم به 28 متر در دقیقه رسید. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و مصرف مکمل رت‌­ها قربانی، بافت قلب برداشته و برای اندازه­‌گیری شاخص‌­های مورد نظر استفاده شد. یافته­‌ها سطوح قلبی BAX و Bcl2 اختلاف معنی­‌داری را بین گروه‌­ها نشان داد (0/046)P= به­‌طوری که بین گروه کنترل-دیابت با گروه­‌های دیابت-مکمل، دیابت-تداومی، دیابت-تناوبی، دیابت-تداومی-مکمل و دیابت-تناوبی-مکمل، گروه دیابت-سالین با گروه‌­های دیابت-تداومی، دیابت-تناوبی، دیابت-تداومی-مکمل و دیابت-تناوبی-مکمل اختلاف معنی­‌داری وجود دارد (0/001>P). نتیجه‌­گیری نتایج نشان داد که تمرینات ورزشی باعث افزایش Bcl-2 و کاهش Bax می­‌شود. این بهبود هنگامی که با مصرف رزوراترول همراه شد، بیشتر بود.