نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorیعقوبی نژاد, مهساfa_IR
dc.contributor.authorصلح جو, سمیهfa_IR
dc.contributor.authorتولی, حیدرfa_IR
dc.contributor.authorباش قره, عالیهfa_IR
dc.contributor.authorنوحه سرا, علی اصغرfa_IR
dc.contributor.authorرستگار, طیبهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-22T23:24:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-12T23:24:16Z
dc.date.available1399-08-22T23:24:15Zfa_IR
dc.date.available2020-11-12T23:24:16Z
dc.date.issued2019-03-01en_US
dc.date.issued1397-12-10fa_IR
dc.identifier.citationیعقوبی نژاد, مهسا, صلح جو, سمیه, تولی, حیدر, باش قره, عالیه, نوحه سرا, علی اصغر, رستگار, طیبه. (1397). بررسی اثر استئوکلسین بر مورفومتری بیضه در مدل آزواسپرمی موش نژاد NMRI. مجله دانشکده علوم پزشکی نیشابور, 7(1), 98-111.fa_IR
dc.identifier.issn2383-3203
dc.identifier.issn2476-2768
dc.identifier.urihttp://journal.nums.ac.ir/article-1-337-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/552314
dc.description.abstractمقدمه هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر استئوکلسین بر مورفومتری بافت بیضه در مدل آزواسپرمی موش سوری است. مواد و روش‌­ها جهت انجام این مطالعه گروه‌­بندی بصورت زیر انجام شد: گروه کنترل، گروه شم (موش‌­هایی که (DMSO) حلال بوسولفان و سپس PBS به­ مدت پنج هفته بعنوان حلال استئوکلسین دریافت کردند) گروه آزواسپرمی-PBS (موش­های آزواسپرمی که پس از 5 هفته حلال استئوکلسین به مدت یک ماه دریافت کردند). گروه آزواسپرمی- استئوکلسین (موش­‌های آزواسپرمی که پس از گذشت 5 هفته از دریافت بوسولفان، به مدت 1 ماه روزانه استئوکلسین (3 نانوگرم بر گرم بر دسی لیتر) دریافت کردند). گروه آزواسپرمی (بوسولفان (40 میلی­‌گرم/کیلوگرم بصورت تک­‌دوز) بصورت داخل صفاقی دریافت کردند، پس از آخرین تزریق بیضه­‌ها در محلول بوئن ثابت و پس از رنگ ­آمیزی H&E، آزمون­‌های مربوط به مورفومتری صورت گرفت، سپس اطلاعات توسط نرم‏ افزار Spss v.16 و آزمون Tukey مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته‌­ها  قطر لوله­‌های منی­‌ساز گروه­ استئوکلسین دارای افزایش معنی‌­داری نسبت به گروه آزواسپرمی می‌­باشند (0/05˂P). ضخامت لایه زایا گروه استئوکلسین در مقایسه با گروه آزواسپرمی افزایش معنی­‌داری را نشان داد (0/05˂P). تعداد کل سلول­‌های لایدیگ و سرتولی و شبه­ عضلانی تغییرات معنی‌داری را در گروه­‌ها نشان ندادند. تعداد کل سلول­‌های اسپرماتوسیت، اسپرماتید طویل و اسپرماتید گرد و اسپرماتوگونی در گروه­‌های درمان­شده با استئوکلسین و در مقایسه با گروه‌­های آزواسپرمی و آزواسپرمی - PBS افزایش معنی­‌داری را نشان داد (0/05˂P). نتیجه­‌گیری استئوکلسین می­‌تواند اثرات مخرب بوسولفان را بر سلول­‌های اسپرماتوژنیک و اسپرماتوژنز بهبود بخشد.fa_IR
dc.format.extent1530
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشکده علوم پزشکی نیشابورfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دانشکده علوم پزشکی نیشابورfa_IR
dc.relation.ispartofJournal Of Neyshabur University Of Medical Sciencesen_US
dc.subjectاستئوکلسینfa_IR
dc.subjectمورفومتری بیضهfa_IR
dc.subjectآزواسپرمیfa_IR
dc.subjectبوسولفانfa_IR
dc.subjectکالبدشناسی/علوم تشریحیfa_IR
dc.titleبررسی اثر استئوکلسین بر مورفومتری بیضه در مدل آزواسپرمی موش نژاد NMRIfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشي اصیلfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه آناتومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume7
dc.citation.issue1
dc.citation.spage98
dc.citation.epage111


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد