توزیع جغرافیایی بیماری تب مالت در سطح نیشابور بین سال‌های 1394 تا 1396: یک مطالعه توصیفی-تحلیلی به کمک سیستم های اطلاعات جغرافیایی

Abstract

مقدمه: تب مالت یکی از گسترده­ترین بیماری­های مشترک میان انسان و حیوان است. در این مطالعه بدلیل گستردگی دامپروری در نیشابور، توزیع جغرافیایی بیماری در سطح این شهرستان بین سال­های 1396-1394 بصری­ سازی و تحلیل گردید.

مواد و روش­ها: این مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی در نیشابور (منطقه جغرافیایی تحت پوشش دانشکده علوم پزشکی نیشابور) بین سالهای 1396-1394 انجام گرفت. اطلاعات مربوط به تمام افراد مبتلا به تب مالت در این منطقه شامل سن، جنس، فصل بروز بیماری، سال بروز بیماری، محل سکونت، تماس با دام و استفاده از مواد لبنی غیرپاستوریزه جمع­آوری گردید. توزیع مکانی بروز بیماری بر اساس تقسیمات کشوری به تفکیک دهستان در نقشه جغرافیایی نیشابور برای هر سه سال با استفاده از سیستم­های اطلاعات جغرافیایی ترسیم گردید. ​ نتایج: تعداد 804 مورد بیماری طی سال­های 1396-1394 گزارش شد. میزان بروز در هر صد هزار نفر به تفکیک مناطق شهری، روستایی و مجموع در سال 94 به ترتیب 41/24، 97/86 و 35/62 ، در سال 95 به ترتیب 46/11، 45/71 و84/47 و در سال 96 به ترتیب 98/5، 86 و 50/54 در صد هزار نفر بدست آمد. میزان بروز در سال 95 نسبت به سال 94 کاهش معنی­داری (002/0=p) داشت. اما در سال 96 دوباره افزایش پیدا کرد. میزان بروز در دهستان سرولایت روند افزایشی و در دهستان زبرخان روند کاهشی داشت.

نتیجه­گیری: شهرستان­های نیشابور و فیروزه از جمله آلوده­ترین و مستعدترین مناطق کشور از لحاظ بیماری تب مالت است و توزیع مکانی این بیماری در دهستانهای این شهرستان­ها با سطح پراکندگی دام در این مناطق متفاوت است.