ارزیابی روشنایی و اثرات آن بر خستگی بینایی و حالات روحی - روانی کارکنان بخش های بیمارستان ولایت شهرستان دامغان

Abstract

زمینه و هدف روشنایی نامناسب به عنوان عامل فیزیکی زیان آور می تواند بر عملکرد کاری افراد شاغل اثر گذاشته و باعث بروز حوادث شغلی گردد. این مطالعه به منظور ارزیابی روشنایی و اثر احتمالی آن بر خستگی بینایی و حالت های روحی - روانی کارکنان بیمارستان ولایت شهرستان دامغان انجام شده است. مواد و روش ها مطالعه حاضر بصورت مقطعی و به مدت یک ماه در قسمت های مختلف بیمارستان اجرا گردید. ابتدا نوع و چیدمان منابع روشنایی در محیط شناسایی شد و سپس با بهره گیری از روش های ارائه شده توسط انجمن مهندسین روشنایی آمریکای شمالی ( IESNA )، میزان شدت روشنایی اندازه گیری گردید. یافته ها با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و با روش آمار توصیفی و تحلیلی ارزیابی شدند. یافته ها شدت روشنایی موضعی 24 / 88 درصد بخش ها در روز و همه بخش ها در شب و شدت روشنایی عمومی 3/ 83 درصد بخش ها در روز و همه بخش ها در شب، کمتر از مقدار استاندارد ارزشیابی گردید. نسبت یکنواختی توزیع در نور روز در 91 درصد بخش ها و در نور شب در 83 درصد بخش ها نامطلوب بود. سن با رضایت از نور محیط کار، خستگی بینایی و هیجانات ذهنی ارتباط معنی داری داشت ( 05 / P < 0 ). همچنین ارتباط معنی داری بین نوع نور با خستگی بینایی و شدت روشنایی با خستگی بینایی و حالا ت روحی - روانی یافت شد ( 05 / P < 0 ). نتیجه گیری روشنایی نامطلوب و استفاده بیش از حد نور مصنوعی در طول ساعات روز ممکن است باعث خستگی بینایی و بروز حالت های روانی گردد. بنابراین در طراحی روشنایی باید مقدار آن مطلوب، و نوع نور نزدیک به رنگ نور روز باشد.

* نویسنده مسئول: مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت دانشگاه علوم پزشکی سمنان. پست الکترونیک: Dehdashti@semums.ac.ir